Słyszeliście bowiem o moim dawniejszym postępowaniu w judaizmie, że ponad miarę prześladowałem kościół Boży i niszczyłem go; I wyprzedzałem w judaizmie wielu moich rówieśników z mojego narodu, będąc bardzo gorliwym zwolennikiem moich ojczystych tradycji. Lecz gdy upodobało się Bogu, który mnie odłączył w łonie mojej matki i powołał swoją łaską; Aby objawić swego Syna we mnie, abym głosił go wśród pogan, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi; Ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy przede mną byli apostołami, poszedłem do Arabii, po czym znowu wróciłem do Damaszku. Potem, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy, aby zobaczyć się z Piotrem, u którego przebywałem piętnaście dni. A spośród apostołów nie widziałem żadnego innego poza Jakubem, bratem Pana.[Oświadczam] przed Bogiem, że w tym, co do was piszę, nie kłamię. Potem udałem się w okolice Syrii i Cylicji; A nie byłem osobiście znany kościołom Judei, które są w Chrystusie. Słyszeli tylko: ten, który kiedyś nas prześladował, teraz głosi wiarę, którą przedtem niszczył. I chwalili Boga z mojego powodu.
Potem, po czternastu latach, udałem się ponownie do Jerozolimy wraz z Barnabą, wziąwszy z sobą także Tytusa. A udałem się [tam] zgodnie z objawieniem i przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się uznaniem, aby [się] czasem nie [okazało], że biegnę albo biegłem na próżno. Lecz nawet Tytusa, który był ze mną, nie zmuszono do obrzezania, mimo że był Grekiem; A [to] z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić. Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii. A co do cieszących się uznaniem - jakimi kiedyś byli, jest dla mnie bez znaczenia, Bóg [bowiem] nie ma względu na osobę - ci więc, którzy cieszą się uznaniem, nic [mi] nie narzucili. Wręcz przeciwnie, gdy widzieli, że została mi powierzona ewangelia [wśród] nieobrzezanych, jak Piotrowi [wśród] obrzezanych; (Ten bowiem, który działał skutecznie przez Piotra w [sprawowaniu] apostolstwa [wśród] obrzezanych, skutecznie działał i we mnie wśród pogan); I gdy poznali daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na [znak] wspólnoty, abyśmy my [poszli] do pogan, a oni do obrzezanych. Bylebyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.
PAWEŁ APOSTOŁ
- Jakie fakty ze swojego życia porusza w tym fragmencie Paweł?
- Czym jest judaizm?
- Jakie było postępowanie Pawła względem chrześcijan przed nawróceniem? Przywołaj teksty z Dziejów Apostolskich mówiące o tym etapie życia apostoła.
- W jaki sposób Paweł mówi o swoim powołaniu przez Boga? Jaki był cel, tego powołania?
- „Poszedłem do Arabii po czym znowu wróciłem do Damaszku” – przypomnij, jak o tym okresie życia apostoł wspominają Dzieje Apostolskie?
- Jaki był cel wizyty Pawła w Jerozolimie? Czy, a jeśli tak, to w jaki sposób ta wizyta potwierdza jego apostolstwo? (zob. Dz 9,26-31)
- Co było powodem chwalenia Boga, przez chrześcijan z Judei?
- Kim byli towarzysze Pawła, z którymi przybył po raz kolejny do Jerozolimy? (Przeczytaj fragmenty odnoszące się do Tytusa: 2Kor 2,12-13; 7,6-7.13-16; 8,6-24; 12,18)
- Dlaczego Paweł tak bardzo przejmuje się kwestią obrzezania? Co jest stawką w tym sporze?
- Jaki przebieg miało spotkanie Pawła z Piotrem, Jakubem i Janem w Jerozolimie?
Zwróć uwagę na określenia, których używa Paweł w kontekście swojego powołania:
- „Spodobało się Bogu” – suwerenna Boża decyzja
- „Wyznaczył mnie (Bóg)” (odłączył), z gr. aphorizō – odznaczyć od innych granicami, oddzielić, wyznaczyć, przeznaczyć do jakiegoś celu (zob. Kpł 20,26)
- „w łonie matki mojej” – od poczęcia (zob. Jer 1,5; Iz 49,1; Łk 1,13-17)
- „(Bóg) powołał mnie łaską swoją”
„Podali mnie i Barnabie prawicę na [znak] wspólnoty” Na Bliskim Wschodzie podanie sobie prawej ręki było uroczystym zaprzysiężeniem przyjaźni i znakiem partnerstwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz