wtorek, 26 września 2017

LIST PIOTRA - SPOTKANIE SZÓSTE

Tekst rozważany: 2 Ptr 3,8-4,11

Jak żyć wśród braci i wobec nieprzyjaznych ludzi?
- Dwa rodzaje miłości: filadelfoi (3,8) – od rzeczownika filadelfia – miłość do braci i sióstr (emocjonalne uczucie) i agape (4,8) – dobra wola, życzliwość w sensie decyzyjnym, a nie emocjo lanym; postawa świadczenia dobra komuś, kto na to dobro nie zasługuje, miłość w sensie postawy, jaką Bóg ma wobec ludzi.
- Jakiego rodzaju postępowanie rekomenduje Piotr adresatom listu?
- Czytając wersety 13-16 rozdziału 2. czego możemy się dowiedzieć o sytuacji chrześcijan do których pisał Piotr?
- Czy w życiu chrześcijanina jest miejsce na cierpienie?
- Jaka jest różnica między „głoszeniem kazania” a „uzasadnieniem napełniającej nas nadziei”? Jak bronić[1] wiary? Co jest naszą nadzieją?

Chrystus i Jego dzieło
- Czego dowiadujemy się o Chrystusie i charakterze Jego dzieła[2]?

Trudny fragment (1 Ptr 3,18-21 i 3,6)
Istnieje kilka interpretacji tego fragmentu:
(1)   Pomiędzy śmiercią i zmartwychwstaniem Jezus głosił zbawienie umarłym przebywającym w Hadesie – krainie zmarłych (w niektórych rękopisach znajdujemy zapis „w więzieniu” w innych „w Hadesie”). Takie jest stanowisko KRK i tak interpretują ten tekst katoliccy bibliści: Jezus umarł, doświadczył śmierci jak każdy człowiek i trafił do krainy umarłych. Znalazł się tam jednak jako Zbawiciel, zwycięzca śmierci, który ogłasza uwięzionym duchom zbawienie. Pamiętając o tym, że czas na ziemi nie jest czasem po tamtej stronie, można powiedzieć, że zstąpienie do piekieł oznacza ogłoszenie zbawienia wszystkim, którzy umarli przed Jezusem.
(2)   Jezus przez Noego („kaznodzieję sprawiedliwości” – zob. 2 Ptr 2,5) nauczał ludzi, którzy żyli w tamtych czasach. Duch Chrystusa był tym, który wypełniał Noego i uzdalniał go do głoszenia niewierzącemu pokoleniu przed potopem. Ludzie ci wtedy nie byli w bezcielesnym stanie, ale byli żyjącymi ludźmi, którzy nie przyjęli ostrzeżeń Noego w wskutek tego zginęli w potopie. Dlatego teraz są „duchami będącymi w więzieniu Hadesu”. W tej interpretacji werset można by tak przetłumaczyć: „W nim (w Duchu Świętym), On (Chrystus) poszedł i zwiastował (przez Noego) duchom będącym teraz w więzieniu (Hadesie)”.
(3)   Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ogłosił zwycięstwo nad upadłymi aniołami. W literaturze wczesnochrześcijańskiej słowo „duchy” prawie zawsze oznacza istoty anielskie, niż duchy ludzkie, o ile kontekst nie wskazuje na coś przeciwnego. Z budowy gramatycznej tekstu wynika, że w Duchu, który Go wzbudził, Jezus głosił duchom po swoim zmartwychwstaniu. Werset 22 wspomina o upadłych aniołach.

1 Ptr 4,6 – Męczennicy (zmarli w Chrystusie) – zabici w prześladowaniach, zostaną wskrzeszeni przez Ducha podobnie jak Chrystus w 1 Ptr 3,18. Inni bibliści (egzegeci) łączą ten werset z interpretacją wersetów 3,19-20 wskazując, że chodzi o zstąpienie Chrystusa do piekieł (krainy zmarłych), kiedy to głosił On Ewangelię tam obecnym.

Nie wracajcie do przeszłego życia
- Jak Piotr opisuje przeszłe życie adresatów listu[3]?
- Przypomnij jak Drugi List Piotra opisuje tych, którzy wikłają się na nowo w światowość i grzeszne namiętności? (zob. 2 Ptr 2,20-22).

Wzajemne usługiwanie
- Czym są charyzmaty[4]?
- Jakie charyzmaty pojawiają się w tekście? Gdzie jeszcze na kartach NT czytamy o charyzmatach?
- Jaki Ty otrzymałeś charyzmat?


[1] Piotr używa słowa „apologia” w gr. oznacz ono: obronę słowną, mowę obronną, roztropną wypowiedź. Od tego słowa pochodzi określenie apologetyka (dział teologii zajmujący się obroną wiary, w szczególności chrześcijańskiej, przed zarzutami przeciwników oraz uzasadniający podstawowe prawdy wiary).
[2] Raz umarł (3,18) – w przeciwieństwie do ciągle ponawianych ofiar typowych dla kultu w ST. Umarł za grzechy – sprawiedliwy za niesprawiedliwych (3,18). Doznał śmierci w ciele. Zmartwychwstał (3,18.21). Panuje (3,22). Cierpiał w ciele (4,1).
[3] Chrześcijanie dzielą swoje życie na dwa okresy: przed poznaniem Chrystusa (czas dawny), kiedy wiedli szkodliwe i poddane pogańskim (światowym) pragnieniom życie oraz „pozostały czas” (4,2) dedykowany Bogu i czynieniu Jego woli.
[4] Greckie słowo „charisma” oznacza rozmaite dary, których Duch Święty udziela wierzącym (tak jak On sam chce) dla dobra Kościoła i wydawania świadectwa o Chrystusie. Dary te mają służyć dobru innych (zob. Rz 12,6-8; 1 Kor 12,7-10; Ef 4,11-12).

środa, 20 września 2017

LISTY PIOTRA - SPOTKANIE PIĄTE

Tekst rozważany: 2 Ptr 2,13-3,7

Porządek społeczny i rodzinny (małżeński)

Kluczowe słowo: poddanie[1]
2,13 poddanie ludzkiej zwierzchności (władzy)
2,18 niewolnicy poddani panom
3,1.5 żony poddane mężom
3,22 aniołowie, zwierzchności i moce poddane Chrystusowi
5,5 młodsi poddani starszym

- W jakim kontekście padają słowa o poddaniu władzom (respektowaniu[2] porządku politycznego)?
- Jak w tym fragmencie opisana jest władza i jak określone są jej zadania?
- Jaki jest Boży zamysł wobec władzy? Po co władza?

Wolni i niewolnicy
- Jak rozumieć ten paradoks chrześcijańskiego życia?
- Czym jest wolność chrześcijańska? Jak ona się przejawia?

Chrystus – wzór i przykład
- W czym Chrystus jest wzorem dla chrześcijan?
- Co w dziele Chrystusa, o którym pisze Piotr, jest unikalne i niepowtarzalne?
- Jakie jest Jego dzieło względem wierzących?

Żony
- Jakie zalecenia i jaką obietnicę kieruje Piotr do żon – chrześcijanek?
- Co stanowi o wartości kobiety? Co z miarą wartości mężów?

Mężowie
- Na czym polega odpowiedzialność męża – chrześcijanina[3]?


[1] W języku greckim hypostassō – poddać się, okazać posłuszeństwo, usłuchać czyjegoś napomnienia lub rady, być uległym, podporządkować się czyjejś władzy.
[2] Słowo „respektowanie” to termin wojskowy, który oznacza „ustawianie się w szyku wojskowym pod dowództwem przełożonego”, „podporządkowanie się”.
[3] „Okazujcie im szacunek” (w j. gr. timē – poważanie, szacunek, cześć).

środa, 6 września 2017

LISTY PIOTRA - SPOTKANIE CZWARTE

Tekst rozważany: 2 Ptr 2,1-12

Jak żyć?
- Czy chrześcijańskie życie jest bardziej indywidualne czy wspólnotowe? Co na ten temat ma do powiedzenia Piotr?
- Jakie postawy powinny być obce chrześcijaninowi (zob. w. 1 i 11)[1]?
- Jaką wartość w chrześcijańskim życiu ma Słowo Boże[2]?

Boży lud
- Jakie określenia zostały użyte na opisanie Bożego ludu?
- Do jakich dzieł (zadań) powołani są chrześcijanie?

Kontrasty
- Jakie kontrasty pojawiają  się we wspomnianym fragmencie, które odnoszą się do teraźniejszego i przeszłego życia?

Wśród pogan
- Kim są „poganie”?
- Jaki jest (był[3]) ich stosunek do chrześcijan?
- Jakie zalecenia odnośnie życia wśród pogan kieruje do wierzących Piotr?
- Czym jest „dzień przeglądu (nawiedzenia)”?

Tekst Biblii hebrajskiej w 1 Liście Piotra
1 List Piotra
Biblia hebrajska
1 Ptr 1,16
1 Ptr 1,24-25
1 Ptr 2,6
1 Ptr 2,7
1 Ptr 2,8
1 Ptr 2,9
1 Ptr 2,22
1 Ptr 3,10-12
1 Ptr 4,18
1 Ptr 5,5
Kpł 19,2; 20,7.26
Iz 40,6-8
Iz 28,16
Ps 118,22
Iz 8,14
Iz 43,20; Wj 19,6; Iz 43,21
Iz 53,9
Ps 34,12-16
Prz 11,31
Prz 3,34




[1] Piotr wzywa do „odłożenia” (czasownik ten używany był, gdy mówiono o zdejmowaniu z siebie ubrań) takich postaw jak:
κακία (kakia) – złośliwość, złość, zła wola, pragnienie szkodzenia, niegodziwość, nieprawość, zło, utrapienie
δόλος (dolos) – przebiegłość, oszustwo, podstęp
ὑπόκρισις (hypokrisis) – obłuda, hipokryzja
φθόνος (phthonos) – zazdrość, zawiść
καταλαλιά (katalalia) – zniesławienie i oszczerstwo
[2] Duchowy wzrost jest ściśle związany z pragnieniem Bożego Słowa.
[3] Pierwsi chrześcijanie byli często oskarżani o bunt przeciwko rządom i posądzani o: terroryzm (podpalenie Rzymu), ateizm (ze względu na to, że nie oddawali czci żadnym bożkom), kanibalizm (z powodu plotek na temat Wieczerzy Pańskiej), niemoralność i inne.