EWANGELIA ŁUKASZA - SPOTKANIE DWUDZIESTE ÓSME

Łukasza 24,1-53

Dlaczego zmartwychwstanie Jezusa odgrywa tak istotną rolę w wierze chrześcijan?

Jakie są argumenty tych, którzy zaprzeczają cielesnemu zmartwychwstaniu?
Co łączy cielesne zmartwychwstanie Jezusa z nami i naszą nadzieją?

Jakie dowody możemy przedstawić na zmartwychwstanie Jezusa?

PORANEK ZMARTWYCHWSTANIA

Łk 24,1-12

1.      Jaki był cel przybycia kobiet[1] do grobu? Czemu przybyły tak wcześnie? (zob. też tekst w Ewangelii Jana: J 20,1).

2.      Jakie emocje towarzyszyły kobietom, kiedy ujrzały pusty grób?

3.      Kim byli „mężczyźni w lśniących szatach”? (Ewangelia Marka wspomina o „młodzieńcu”, Mk 16,5; ewangelista Mateusz wymienia anioła, Mt 28,5-6).

4.      Jaką wieść przekazali aniołowie? (zob. Łk 9,22.44; 18,32).

5.      Jak reagują uczniowie na wieść o pustym grobie, którą przyniosły kobiety?

DWAJ UCZNIOWIE

Łk 24,13-35

1.      Czego możemy dowiedzieć się o przekonaniach i uczuciach towarzyszącym uczniom wędrującym do Emaus?

2.      Jakich argumentów z Pisma mógł użyć Pan Jezus komentując wydarzenia, o których rozmawiali uczniowie? Które teksty ST mówią o cierpieniu i chwale Mesjasza[2]?

3.      Jakie były kanony gościnności w czasach opisywanych przez ewangelistę?

4.      Jaki jest przekaz w. 29-30[3]?

5.      Co było punktem zwrotnym dla uczniów?

6.      Czego dowiedzieli się, kiedy wrócili, żeby opowiedzieć innym o swoim doświadczeniu w drodze do Emaus?

7.      Czy w doświadczeniu uczniów z Emaus znajdujesz podobieństwo do swojego życia i spotkania z Jezusem?

W JEROZOLIMIE (WŚRÓD UCZNIÓW)

Łk 24,36-53

1.      Co kryje się w pozdrowieniu „Pokój wam”?

2.      Jakie dowody na swoje cielesne zmartwychwstanie okazuje Jezus uczniom?

3.      Dlaczego Pan Jezus powołuje się na teksty biblijne? Jakie to ma dla nas znaczenie?

4.      Jakie polecenie i obietnicę pozostawia uczniom Zmartwychwstały?

5.      Jak ewangelista opisał ostatnie chwile z Jezusem przed Jego wniebowstąpieniem?

Teorie zaprzeczające zmartwychwstaniu Jezusa – jak sobie z nimi poradzisz?

1.      Uczniowie skradli ciało Jezusa i później roznosili wieść o zmartwychwstaniu. Taką teorię wymyślili Żydzi (Mt 28,11-15).

2.      Jezus nie umarł, ale omdlał, a później odzyskał przytomność.

3.      Kobiety – świadkowie zmartwychwstania udały się do niewłaściwego grobu.

4.      Uczniowie tak bardzo chcieli zmartwychwstania, że mieli halucynacje i ulegli autosugestii.

5.      Ewangelie to tylko fikcja literacka mająca słabe uzasadnienie w rzeczywistości historycznej.

---

[1] Relacje ewangelistów informują o kilku kobietach – świadkach zmartwychwstania.

Mt 28,1	Mk 16,1	Łk 24,10	J 20,1-2
Maria Magdalena Maria, matka Jakuba ----- ----- -----	Maria Magdalena Maria, matka Jakuba Salome	Maria Magdalena Maria, matka Jakuba ----- Joanna Inne kobiety	Maria Magdalena ----- ----- ----- -----

[2] Zob. dodatek: Proroctwa ST i ich wypełnienie.

[3] Jezus został zaproszony do domu, ale podczas wieczerzy przejmuje rolę gospodarza.

EWANGELIA ŁUKASZA - SPOTKANIE DWUDZIESTE SIÓDME

Łk 22,39-23,56

NA GÓRZE OLIWNEJ

Łk 22,39-53

1.      Co było celem przybycia na Górę Oliwną[1]?

2.      Jak opisać można modlitwę Jezusa[2]? Co jest jej celem?

3.      Co wydarzyło się po modlitwie Jezusa? Co/kto kryje się w określeniu „jakaś gromada” (w.47)?

4.      Jak reagują uczniowie i Pan Jezus na wydarzenia w ogrodzie Getsemani?

PIOTR ZAPIERA SIĘ JEZUSA

Łk 22,54-62

1.      Jakie były okoliczności zaparcia się Piotra?

2.      Co było powodem „gorzkiego płaczu”

PRZED SANHEDRYNEM, PIŁATEM I HERODEM

Łk 22,63-23,25

1.      Przed kim Jezus był sądzony[3]?

2.      Co Pan Jezus mówi starszyźnie żydowskiej o swojej tożsamości?

3.      Jak zmieniają się zarzuty oskarżających Jezusa, kiedy przyprowadzają Go przed Piłata[4] (Łk 23,2)? Jak Piłat reaguje na te oskarżenia?

4.      Co dzieje się podczas przesłuchania przed Herodem[5]? W jaki sposób Jezus zostaje upokorzony?

5.      Jakie próby uwolnienia Jezusa podejmuje Piłat?

6.      Kim był Barabasz? W jakim sensie scena z Barabaszem ilustruje treść Ewangelii?

KRZYŻ

Łk 23,26-56

1.      Dlaczego Szymon z Cyreny musiał pomóc Jezusowi nieść krzyż[6]?

2.      Co Jezus mówi płaczącym kobietom? Przed czym je ostrzega? Jakie wydarzenie zapowiada?

3.      Wypełnienie którego z proroctw zawarte jest w treści w. 32[7]?

4.      O co Jezus prosi, kiedy został przybity do krzyża[8]?

5.      Jak traktują Jezusa różne grupy świadków ukrzyżowania: przywódcy religijni, Żołnierze? Złoczyńcy? Patrzący tłum?

6.      Jaką obietnicę Pan Jezus złożył jednemu z łotrów[9]?

7.      Jakie nadprzyrodzone zjawiska towarzyszyły ukrzyżowaniu Jezusa? Wyjaśnij znaczenie ciemności, która ogarnęła ziemię, rozerwanej zasłony (Hbr 9,11-28), modlitwy Jezusa (Ps 31,5-6), wyznania centuriona.

8.      Józef z Arymatei – co o nim wiemy?

9.      Jakie znaczenie ma fakt odnotowany przez Jezusa, że kobiety znały dokładnie miejsce pochówku Jezusa?

---

[1] Góra Oliwna jest częścią pasm górskich otaczających Jerozolimę od północy i od wschodu. Nazwa wzięła się od porastających ją gajów oliwnych. Otoczenie góry nazywano Getsemani – „tłocznia oliwy” (przetwarzano tam oliwki zebrane na górze).

Niektórzy komentatorzy wskazują na podobieństwa pomiędzy wydarzeniami opisanymi w Ewangeliach i w historii Dawida. (1) Dawid opuścił Jerozolimę (2 Sm 15,16), przekroczył potok Cedron i płakał na Górze Oliwnej (2 Sm 15,23.30). (2) Został zdradzony przez przyjaciela, Achitofela, który później się powiesił (2 Sm 17,23), będąc jedyną postacią biblijną, poza Judaszem, która to zrobiła.

[2] Krople krwi zmieszane z potem znane są medycynie pod nazwą hemaditroza (pocenie się krwią spowodowane silnym stresem). Słowa Jezusa „odsuń ode mnie ten kielich” nawiązują do faktu, iż kielich był starotestamentowym symbolem gniewu Bożego (Ps 75,8; Iz 51,22; Jr 25,15-16; Ha 2,16; Lm 4,21). Stary Testament przedstawiał przeznaczenie człowieka w kategorii „kielicha”, z którego Bóg dał mu pić. Dla tych, którzy ufają Bogu, był to kielich błogosławieństw (Ps 16,5; 23,5), dla nieprzyjaciół Boga – kielich Jego gniewu.

[3] Pan Jezus uczestniczył w kilku procesach: stawał przed żydowskimi oskarżycielami: arcykapłanem i Sanhedrynem oraz przed przedstawicielami rzymskiej administracji: Piłatem i Herodem. Żydowski proces był kpiną i odbył się z pogwałceniem prawa (aresztowanie Jezusa doszło do skutku ze względu na łapówkę; Jezus został aresztowany bez postawienia mu zarzutu; proces odbył się w nocy; oskarżyciele wykorzystali siłę fizyczną, aby zastraszyć Jezusa podczas procesu; fałszywi świadkowie składali sprzeczne zeznania i to w swojej obecności; nakazano Jezusowi oskarżyć samego siebie; Jezus nie miał możliwości zadawania pytań świadkom; w żydowskim procesie oskarżono Jezusa o bluźnierstwo i przestępstwo przeciwko świątyni, ale w procesie państwowym oskarżenie zmieniono na to, że uznawał się za króla, doprowadzał do rozruchów i wzywał do niepłacenia podatków; Jezus został zabity w dniu procesu). Jego werdykt był z góry ustalony, nie na podstawie prawdy lecz na podstawie zazdrości i oportunizmu. W rzymskim procesie nie dowiedziono Jezusowi żadnej winy. Piłat skazał Jezusa ulegając presji środowiska przywódców żydowskich.

[4] Piłat był prokuratorem (prefektem) Judei w latach 26-36. Znany był jako nieustępliwy, bezlitosny, uparty i niechętny Żydom i ich zwyczajom. Oskarżyciele Jezusa, chcący Jego śmierci, musieli prosić o pomoc rzymskiego namiestnika. Rzym nie zezwalał sądom żydowskim na wykonywanie kary śmierci, z wyjątkiem przypadku, gdy poganin wtargnął na dziedziniec wewnętrzny świątyni, ale ewentualna egzekucja musiał być i tak zatwierdzona przez Rzym. Rzymianie orzekali we wszystkich sprawach zagrożonych karą śmierci. Dla tych, którzy nie byli rzymskimi obywatelami i dla oskarżonych o zdradę karą było ukrzyżowanie.

[5] Herod Antypas (ok. 22 p.n.e.–po 39 n.e.) był synem Heroda Wielkiego, z nadania Rzymu panował nad Galileą i Pereą. Uwięził i kazał ściąć Jana Chrzciciela.

[6] Skazańcy dźwigali poziomą belkę krzyża (tzw. patibulum), która ważyła minimum 35 kg.

[7] Bycie zaliczonym do złoczyńców jest częścią hańby Jezusa zapowiedzianej przez Izajasza (Iz 53,12).

[8] Prośba Jezusa: „Ojcze, przebacz…” ma też szersze znaczenie. Istotą krzyża jest właśnie przebaczenie.

[9] Istotą obietnicy jest przebywanie z Jezusem. Raj jest określeniem miejsca gdzie dominuje piękno i radość, których źródłem jest Bóg (Iz 51,3; 2 Kor 12,4; Ap 2,7).