LISTY PIOTRA - SPOTKANIE TRZECIE

Tekst rozważany: 1 Ptr 1,13-25

Chrześcijanin wobec przeszłości, teraźniejszości i przyszłości

- W jaki sposób Piotr opisuje przeszłość[1] tych, którzy są naśladowcami Chrystusa?

- Co powinno być priorytetem teraźniejszego życia?

- Jaka przyszłość czeka chrześcijan[2]?

Bóg

- Czego dowiadujemy się o Bogu i Jego naturze?

- Jak zrozumienie natury Boga powinno wpływać na życie chrześcijańskie?

Dzieło Chrystusa

- Czego dowiadujemy się o Chrystusie i Jego dziele?

- Co to znaczy, że zostaliśmy „wykupieni[3]”?  

Chrześcijanie w świecie i we wspólnocie wierzących

- Jaki powinien być stosunek chrześcijanina do obecnego życia?

- Jak opisane są wzajemne relacje tych, którzy należą do Chrystusa[4]? Przypomnij sobie słowa (polecenie) Jezusa z Ewangelii Jana: J 13,34-35.

Zastosowanie

- Ułóż modlitwę związaną z treścią rozważanego fragmentu.

---

[1] Piotr opisuje przeszłość jako „czas niewiedzy”, czas „ulegania pożądaniom” i czas „jałowego życia odziedziczonego po przodkach”. W świetle pism Pawła przeszłość tych, którzy zawierzyli Chrystusowi to czas niewoli, duchowej śmierci i wrogości wobec Boga: Ef 2,1-3; Kol 1,21; 2 Tm 2,26.

[2] Piotr pisze o „łasce, która zostanie ogłoszona przy objawieniu się Jezusa Chrystusa”. Czas łaski nastał wraz z przyjściem Jezusa (zob. J 1,16-17), trwa i osiągnie swoją pełnię wraz z powtórnym przyjściem Chrystusa (Ef 2,7).

[3] Słowo „wykupienie” oznacza „wydostanie z niewoli”. Wykupienie/odkupienie jest określeniem technicznym odnoszącym się do pieniędzy, jakie trzeba zapłacić za wolność  niewolnika czy więźnia wojennego. Wpłaconym Bożym okupem (zapłatą) za grzesznika (człowieka uwikłanego w niewolę grzechu) jest przelana krew Jezusa.

[4] Piotr pisze o miłości (1 Ptr 1,22), która jest miłością z wyboru: gr. agapō (bardzo lubić, gorąco miłować); agapē – życzliwość w sensie decyzyjnym, a nie emocjonalnym; postawa świadczenia dobra komuś, kto na to dobro nie zasługuje.

LISTY PIOTRA - SPOTKANIE DRUGIE

Tekst rozważany: 1 Ptr 1,1-12

Jak określa sam siebie autor listu?

- Kim jest apostoł? Czy współcześnie mamy apostołów[1]?

Kto jest adresatem listu?

- Kim są „wybrani”?

- Jakie nowotestamentowe określenia wobec wierzących w Jezusa są używane?

- Gdzie leżały: Pont, Galacja, Kapadocja, Azja i Bitynia?

- Jakie elementy „wybrania” są podkreślone w tekście (w. 2)?

Błogosławieństwo (w.3-12)

- Wersety od 3-12 stanowią w tekście oryginalnym jedno zdanie. Jest to z jednej strony wyrazem kunsztu pisarskiego, z drugiej zaś odzwierciedla fakt, iż w starożytności słuchacze byli przyzwyczajeni do śledzenia dłuższych ciągów myślowych – w przeciwieństwie do współczesnego pokolenia wychowanego na SMS-ach i emotikonach.

- Jakich określeń, oddających Boże działanie w życiu chrześcijan, używa Piotr?

- Jaki jest charakter dziedzictwa[2] ludzi wierzących w Chrystusa?

- Co jest źródłem smutku[3], a co źródłem radości w chrześcijańskim życiu? W jakiej perspektywie Piotr umieszcza cierpienie i smutek człowieka wierzącego?

- Jakie znaczenie mogły mieć dla adresatów listu słowa w w.10-12?

- Jak przykład Chrystusa (w.11) mógł nieść ukojenie prześladowanym chrześcijanom?

Twoje świadectwo

- Kiedy doświadczyłeś łaski i zbawienia, o których pisał Piotr (w.10)?

---

[1] Dwunastu apostołów Chrystusa zajmuje wyjątkowe miejsce w Bożym planie zbawienia. Podobnie szczelne miejsce przypadło Pawłowi – „powołanemu apostołowi” (zob. Rz 1,1; Ga 1,1.15; 1 Kor 1,1; Ef 1,1). Służba apostolska wciąż jest (powinna być)częścią życia nowotestamentowego Kościoła.

[2] „Niezniszczalne” – tzn. nigdy nie zostanie ono pokonane przez nieprzyjaciela. „Nieskażone” – określenie nawiązuje do ziemi, która nie została zbrukana i skalana przez obce wojska. „Niemalejące” („niewiędnące”) – odniesienie do ziemi, która się nie zmienia ani nie niszczeje (dotyczy kwiatów, które nie więdną).

[3] List Piotra został napisany w czasie panowania Nerona, kiedy prześladowania chrześcijan były zakrojone na wielką skalę. W prawie rzymskim istniały dwa typy systemów religijnych: dozwolone, jak judaizm, i zakazane. Praktykowanie zakazanej religii skutkowało nałożeniem wysokich kar i napiętnowaniem jako „przestępca”. Po wielkim pożarze Rzymu (64 r.), kiedy chrześcijanie zostali obarczeni winą za jego powstanie, chrześcijaństwo zostało zakazane, a uczniowie Chrystusa stali się wyrzutkami społecznymi skazanymi na prześladowania. 

LISTY PIOTRA - SPOTKANIE PIERWSZE

Szymon Piotr w Ewangeliach, Dziejach Apostolskich i tradycji.

Imię

Aramejski: Kefa

Grecki: Pertos

Czyli: skała, kamień

Szymon Piotr

Zob. Mt 4,18; 10,2; 16,16

Szymon (gr. Symeon, Simon „człowiek płaskonosy”; hbr. Szimeon, Szimon, Szemael „Bóg mnie wysłuchał”).

Rodzina Piotra

Zob. Mt 16,17 „bar Jona” – syn Jony (Jonasza lub Jana – zob. J 21,15-17)

Zob. Mt 4,18; Mk 1,16.29; J 1,40.44 – brat Andrzeja

Zob. Mt 8,14-15; Mk 1,29-31; Łk 4,38-39 – informacja o teściowej (brak wzmianki o żonie i dzieciach Piotra w tekście biblijnym).

Praca i rodzinne strony

Pochodził z Betsaidy[1] (J 1,44; 12,21) – miejscowości położonej na północnym brzegu Jeziora Genezaret (Galilejskiego). Nazwę miasta tłumaczy się jako „dom zaopatrzenia”, „dom rybacki” czy „dom rybobrania”. W czasach Jezusa była ona miastem żydowskim, ale z dużym udziałem ludności greckojęzycznej. Tereny te nazywano Galileą pogańską albo narodów (zob. Mt 4,15). Miasto leżało na ważnym szlaku handlowym Bliskiego Wschodu – Via Maris (co zapewniało rozwój i możliwość bogacenia się jego mieszkańcom).

Piotr z Betsaidy przeniósł się do Kafarnaum, gdzie pracował jako rybak (Mt 4,18; Mk 1,16; Łk 5,2-10; J 21,2-11).

Uczeń Jezusa – jeden z Dwunastu

Powołanie: Mt 4,18-20

Piotr był pierwszym uczniem powołanym przez Pana: Mt 10,2

Stanowił najbliższe otoczenie Jezusa (wraz z Jakubem i Janem – synami Zebedeusza). Ci trzej byli świadkami wskrzeszenia córki Jaira (zob. Mt 9,23-26; Mk 5,35-43; Łk 8,49-56), przemienienia Pańskiego (zob. Mt 17,1-8; Mk 9,1-8; Łk 9,28-36) i modlitwy Jezusa w Ogrójcu (zob. Mt 26,36-46; Mk 14,32-42).

Piotr wielokrotnie przemawiał w imieniu Dwunastu (Mt 16,15-16; 19,26-27; J 6,67-69).

Został upoważniony przez Jezusa do zapłacenia podatku za ich dwóch (zob. Mt 17,24-27).

Wraz z Janem został posłany, aby przygotować Paschę (zob. Łk 22,8).

Podczas Ostatniej Wieczerzy opierał się wobec gestu umycia stóp przez Jezusa (J 13,6-9).

Chodził po wodzie (zob. Mt 14,22-33).

Był porywczy, impulsywny (zob. Mt 26,33-35; 26,51; J 18,10) i też tchórzliwy (Mt 26,69-75).

Zaparł się trzykrotnie Jezusa, ale potrafił uznać swoją grzeszność, wyznać winę i żałować.

W Dziejach Apostolskich Piotr przemawiał do tłumu zgromadzonego w Jerozolimie w Dniu Zesłania Ducha Świętego (Dz 2,14-41), tłumaczył się z wiary w Jezusa przed Radą Żydowską (Dz 3,12-26; 4,7-12.19-20; 5,27-32). Skonfrontował kłamstwo Ananisza i Safiry (Dz 5,1-11). Jego cień miał uzdrawiającą moc (Dz 5,12-16). Wraz z Janem modlił się o przyjście Ducha Świętego do Samarytan (Dz 8,14-23). Odwiedzał wierzących w Galilei, Judei i Samarii (Dz 9,31-43). Był więziony i ciążyła na nim groźba śmierci (Dz 12,1-19). Głosił w domu pogańskiego żołnierza – Korneliusza (Dz 10).

Przebywał na terenie Antiochii, gdzie został napomniany przez Pawła (Ga 2,11-15).

W Dziejach Apostolskich pojawia się uwaga o braku formalnego wykształcenia (zob. Dz 4,13 „agrammatos idiotes”). Nie oznacza to jednak, że Piotr był analfabetą i w ogóle nie miał wykształcenia. Uwaga ta odnosić się może do faktu, że nie posiadał kwalifikacji, które wymagane były do pełnienia funkcji rabina (nauczyciela), kapłana czy pisarza.

Według tradycji przebywał w Rzymie i został stracony za czasów Nerona (w 64 lub 67 r.).

Listy Piotra

Dwa nowotestamentowe listy rozpoczynają się od słów „Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa…” (1 Ptr 1,1) i „Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa…” (2 Ptr 1,1).

Niewykluczone, że redakcja tych listów była dziełem innych osób – uczniów i współpracowników Piotra.

---

[1] W czasie pierwszej wojny żydowskiej (lata 66-73 n.e.) miasto zdobyły i całkowicie zniszczyły wojska rzymskie. Betsaida nie została już nigdy odbudowana.