A powiadam, że dopóki spadkobierca jest małoletni, w niczym nie różni się od niewolnika. Choć jest panem wszystkiego, to jednak poddany jest nadzorcom i zarządcom aż do dnia ustalonego przez ojca. Tak jest i z nami. Będąc małoletnimi, byliśmy oddani w niewolę spraw świata. Gdy zaś wypełnił się czas, Bóg zesłał swego Syna, który urodził się z kobiety, urodził się pod panowaniem Prawa, aby uwolnić tych, którzy byli pod panowaniem Prawa, abyśmy otrzymali przybrane synostwo. Aby zaś udowodnić, że jesteście synami, Bóg zesłał do naszych serc Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! Nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. A jeśli jesteś synem, to i spadkobiercą - z łaski Boga. Kiedyś wprawdzie, gdy nie znaliście Boga, byliście niewolnikami tego wszystkiego, co w rzeczywistości nie jest Bogiem. Teraz zaś, gdy poznaliście Boga - a jeszcze bardziej Bóg was poznał - jakżeż możecie znów powracać do słabych i nędznych spraw? Czyż ponownie chcecie być w ich niewoli? Dokładnie przestrzegacie dni, miesięcy, pór roku i lat. Lękam się, że na próżno trudziłem się dla was. Proszę was, bracia, stańcie się tacy jak ja, ponieważ ja stałem się taki jak wy. Nie wyrządziliście mi w niczym krzywdy. Wiecie natomiast, że gdy po raz pierwszy głosiłem wam ewangelię, trapiła mnie choroba, natomiast wy nie tylko nie wzgardziliście mną i nie odepchnęliście mnie, choć moje ciało mogło dawać do tego powód, lecz przyjęliście mnie jak wysłańca Boga, jak samego Chrystusa Jezusa. Gdzież więc wasz tytuł do szczęścia? Mogę bowiem wam oświadczyć, że - gdyby to było możliwe - wyjęlibyście sobie oczy i dalibyście je mnie. Czyż więc, mówiąc wam prawdę, stałem się waszym wrogiem? Sprzyjają wam nieszczerze, bo chcą was oddzielić, abyście wy im sprzyjali. Przyjemnie mi jest, gdy zawsze szczerą darzycie mnie życzliwością, a nie tylko wtedy, gdy jestem wśród was obecny. Dzieci moje najmilsze! Znów rodzę was w boleściach, aż ukształtuje się w was Chrystus. Chciałbym już teraz być wśród was i odpowiednio do was przemówić, gdyż nawiedzają mnie wątpliwości w waszej sprawie.
DZIECI I SYNOWIE
Ga 4,1-7
- Jakim obrazem posługuje się Paweł i co ten obraz ma nam uświadomić?
- Czego z tekstu dowiadujemy się o naturze Jezusa Chrystusa?
- Co jest dowodem naszego usynowienia przez Boga?
Ga 4,8-10
- Zwróć uwagę na ton pisma Pawła, jakiego typu emocje odnajdujesz w tekście?
- Co jest niewłaściwego w przestrzeganiu „dni, miesięcy, pór roku i lat”? Jak tego rodzaju praktyki wpłynęły na wierzących z Galacji?
- Jak Paweł postrzega swoją więź z Galatami? Co z tą więzią usiłują zrobić fałszywi nauczyciele?
- Jaka w świetle tego tekstu jest różnica pomiędzy apostołem Chrystusa a fałszywym nauczycielem?
Czy jest ktoś, kto tak szczerze troszczy się o Twój rozwój duchowy, jak Paweł troszczył się o rozwój młodych wierzących w Galacji? Czy jest ktoś, wobec kogo odczuwasz powinność zatroszczenia się o jego rozwój duchowy?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz