1 LIST JANA - SPOTKANIE CZWARTE

W BOŻEJ RODZINIE

1 J 3,1-3

1.      Na jaki fakt Jan zwraca uwagę adresatom listu[1]?

2.      Co leży u podstaw adopcji (usynowienia nas przez Boga)[2]?

3.      Jaka jest stosunek świata do dzieci Bożych?

4.      Co jest naszą nadzieją?

5.      Dlaczego Jan używa słowa „każdy”[3]?

6.      Jaka jest właściwa motywacja na drodze ku świętości[4]?

CHRZEŚCIJANIN I GRZECH

1 J 3,4-10

1.      Jak Jan definiuje grzech[5]?

2.      Czy chrześcijanie grzeszą[6]?

3.      Co wiemy o diable, który „od początku grzeszy”?

4.      Jaki był cel przyjścia Jezusa[7]? Jakich dowodów na realizację tego celu dostarczają Ewangelie?

5.      Czym jest „Boży zasiew”, czy „Boże nasienie”[8] o których pisze Jan?

6.      Jaki jest związek pomiędzy sprawiedliwością, a miłością? Dlaczego sprawiedliwość i miłość ją dowodem na bycie dzieckiem Bożym?

TEST MIŁOŚCI

1 J 3,11-24

1.      Do czego według Ciebie, są w tym fragmencie zachęcani chrześcijanie, jeśli chodzi o postępowanie w świecie niewierzących?

2.      W jaki sposób „świat” okazuje swoją wrogość wobec sprawiedliwych?

3.      Dlaczego miłość braci jest potwierdzeniem naszego „przejścia ze śmierci do życia”? O jakiej śmierci i o jaskim życiu jest mowa?

4.      Czy zasada przedstawiona przez Jana w ilustracji w wersetach 16-18, jest aktualna dla nas?

5.      W jakim sensie nasze serce może nas oskarżać (w. 20)?

6.      Co daje chrześcijaninowi ufność i pewność w modlitwie?

7.      Jak Jan określa istotę (zasadę) chrześcijaństwa?

8.      Jaką rolę odgrywa Duch Święty w życiu chrześcijanina[9]?

---

[1] Zob. Ga 3,26; Ga 4,1-7; Rz 8,14-17

[2] Zob. Pwt 7,7-8

[3] Jan skrupulatnie wyklucza wszelkie wyjątki. Ekskluzywizm jakiejś grupy „chrześcijan” wobec innej grupy nie jest nowotestamentową koncepcją.

[4] Przekonanie o tym, że jesteśmy dziećmi Bożymi prowadzi nas ku realizacji programu rozwijającego w nas świętość. Jeśli zgadzamy się z tym, że wszystko, czego w życiu oczekujemy, ma pochodzić od Chrystusa, wówczas już teraz będziemy pragnąć być tak bardzo do Niego podobni, jak tylko jest to możliwe. Jan pisząc o naszym oczyszczeniu używa czasu teraźniejszego wskazując na nieprzerwany proces i zapobiegając ewentualnemu perfekcjonizmowi i przekonaniu, że już na tym świecie możemy osiągnąć takie etap, na którym dalszy wzrost w świętości byłby już zbędny.

[5] Grzech = naruszenie Bożego Prawa

[6] Zob. 1 J 2,1-2

[7] Zob. Dz 10,38. Czasownik „zniweczyć”, którego używa Jan oznacza m.in. rozbicie czegoś na części, na przykład rozebranie budynku, a w ten sposób zniszczenie go.

[8] Jan wydaje się pisać o Słowie Bożym (Łk 8,11; Jk 1,18; 1 Ptr 1,23), Duchu Świętym (J 3,6; Rz 8,1-12) albo o jednym i drugim. Te dwie rzeczywistości powstrzymują nas od grzechu.

[9] Zob. Rz 8,16; Ga 4, 6-7; 5,22-23;

1 LIST JANA - SPOTKANIE TRZECIE

CECHY TYCH, KTÓRZY PRZYZNAJĄ SIĘ DO CHRYSTUSA

1 J 2,3-14

1.      Na jakie przejawy chrześcijańskiej praktyki życia zwraca uwagę autor listu? Z jakimi błędnymi koncepcjami polemizuje[1]? (w. 3-6)

2.      Jakie przykazania nas obowiązują?

3.      Czego o wypełnianiu przykazań nauczał Jezus? (zob. J 14,15; J 15,10)

4.      Jak godzić łaskę i przestrzeganie przykazań?

5.      Jaka cecha[2] chrześcijańskiego życia ukazana jest w w. 7-11?

6.      Jak przejawia się życie w światłości, a co jest dowodem na życie w ciemności?

7.      O jakich błogosławieństwach życia chrześcijanina pisze Jan w w. 12-14?

NIEBEZPIECZEŃSTWA: ŚWIAT I FAŁSZYWI NAUCZYCIELE

1 J 2,15-28

1.      Co złego jest ze światem[3]?

2.      Jaka jest natura świata w kontraście do tego, co jest z Boga i jest Boże?

3.      W jaki sposób Jan definiuje czas w którym żyje? Co jest dowodem na „ostatnią godzinę[4]”?

4.      Na jaką właściwość antychrystów zwraca uwagę Jan[5]?

5.      Czym jest „namaszczenie od Świętego”, dzięki któremu „wiemy wszystko”? Co znaczy „wiedzieć wszystko”, jak to rozumieć w świetle słów Pawła: „Niedoskonała jest nasza wiedza, niedoskonałe nasze przemawianie z natchnienia Bożego”.

6.      Na jakie prawdy, które trzeba pielęgnować, zwraca uwagę autor listu, odpierając kłamstwa „antychrystów”[6]?

7.      Na co zwraca uwagę Jan w w.28-29?

8.      Co jest nadzieją chrześcijanina[7]?

9.      Czym jest „narodzenie z Niego”?

---

[1] Celem chrześcijańskiego życia jest integralność wierzącego (to co mówimy musi znajdować poparcie w tym jak żyjemy).

[2] Zob. Mt 22,34-40; Rz 13,8-10; Jk 2,8; J 13,34; 15,12. 17. Jan pisząc o przykazaniu miłości posługuje się paradoksem: „nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu istniejącym od dawna” i „a jednak piszę wam o nowym przykazaniu”. W starożytności paradoks miał przemawiać do wyobraźni i skłonić słuchaczy do zastanowienia się nad znaczeniem wypowiadanych słów. Przykazanie miłości istniało od dawna i zawsze było częścią Bożej woli: Pwt 6,5; Kpł 19,18. Nowość tego przykazania może tkwić w przykładzie Jezusa, który pokazał je swoim życiem: J 13,34.

[3] Świat to nie tyle materialna rzeczywistość, która nas otacza (Stworzenie), co niewidzialny system zła wykorzystywanym przez diabła oraz wszystko to, co jest przeciwne Bogu, Jego Słowu i Jego ludziom (zob. 1 J 5,19; J 12,31; 1 Ko 1,21; 2 Kor 4,4; Jk 4,4; 2 Ptr 1,4). Jan używa słowa kosmos akcentując kulturę pogańską obcą Bogu.

[4] Ostatnia godzina to „czasy ostateczne” lub „dni ostatnie”, czyli okres pomiędzy pierwszym a ponownym przyjściem Chrystusa. Ten „kres czasów” utożsamiany jest często z odstępstwem i eksplozją nieprawości (zob. 1 Kor 10,11; 1 Tm 4,1; Jk 5,3; 1 Ptr 4,7; 2 Ptr 3,3; Jd 18)

[5] Zob. Dz 20,30; 2 Ptr 2,1-3.

[6] Wielu badaczy słowa Jana odnosi do nauk Cerynta. Cerynt był gnostykiem w rzymskiej prowincji Azji. W opinii Ojców Kościoła był jednym z najbardziej niebezpiecznych dla wiary herezjarchów. Prawdopodobnie teologia bóstwa Jezusa zawarta w Ewangelii Jana, współczesnej Ceryntowi, była skierowana przeciw jego błędom chrystologicznym.

[7] Zob. Ap 22,20; 1 Kor 15,51-54, 1 Tes 4,13-18.

1 LIST JANA - SPOTKANIE DRUGIE

1 J 1,1-2,2

⁽¹⁾ Piszemy wam o Słowie życia, o tym, które było od początku, któreśmy słyszeli i widzieli na własne oczy, w któreśmy się wpatrywali i którego dotykały nasze dłonie. - ⁽²⁾ Życie to objawiło się, a my widzieliśmy je i dlatego dajemy świadectwo i głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a nam się objawiło. - ⁽³⁾ To, cośmy widzieli i słyszeli, głosimy również wam, abyście i wy mieli z nami łączność. A nasza łączność jest [łącznością] z Ojcem i Synem Jego Jezusem Chrystusem. ⁽⁴⁾ A piszemy po to, aby radość wasza była pełna. ⁽⁵⁾ A takie jest orędzie, które słyszeliśmy od Niego i wam głosimy: Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności. ⁽⁶⁾ Jeżeli mówimy, że mamy z Nim łączność, a chodzimy w ciemności, to kłamiem y i nie postępujemy zgodnie z prawdą. ⁽⁷⁾ Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak i On jest w światłości, to wtedy pozostajemy w łączności ze sobą, a krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. ⁽⁸⁾ Jeżeli mówimy, że nie mamy grzechu, to sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy. ⁽⁹⁾ Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, to On jest tak wierny i sprawiedliwy, że odpuści nam grzechy i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. ⁽¹⁰⁾ Jeżeli mówimy, żeśmy nie zgrzeszyli, to czynimy Go kłamcą, a wtedy nie ma w nas Jego słowa.

⁽¹⁾ Dzieci moje, piszę wam, abyście nie grzeszyli. Gdyby jednak ktoś zgrzeszył, to obrońcę mamy u Ojca, Jezusa Chrystusa, Sprawiedliwego. ⁽²⁾ On właśnie jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, nie tylko zresztą za nasze, lecz również za grzechy całego świata.

1.      Jaki jest nastrój i ton fragmentu: uczony? Ojcowski? Dyplomatyczny? Przyjazny? Nabożny? Oficjalny? Ciepły? Trzeźwy? Surowy? Zawiły?

2.      Dlaczego Jan akcentuje swoją bezpośrednią styczność z Jezusem? Jakimi słowami to czyni?

3.      Czym jest „uczestnictwo”[1] („łączność”, „społeczność”, „wspólnota”) o której pisze Jan?

4.      Czego dowiadujemy się o Bogu?

5.      Czego dowiadujemy się na temat grzechu?

6.      Czytając między wierszami, spróbuj określić, co głosili fałszywi nauczyciele[2] (w. 6, 8, 10)? Jak Jan odpowiada na każde z tych twierdzeń?

7.      Jak na podstawie wersetów 7, 9 oraz 2,1-2 wyjaśniłbyś istotę bliskiej więzi z Bogiem?

---

[1] Słowo społeczność (koinonia) w klasycznej grece było najpełniejszym określeniem związku małżeńskiego – najintymniejszej więzi człowieka z człowiekiem. Oznaczało on także udział (uczestnictwo) w ogólniejszym sensie, tak jak ma to miejsce obecnie w przypadku wspólników w firmie lub spółce akcyjnej. Wreszcie koinonia dotyczyła stosunku człowieka do Boga. Epiktet wyraził się o religii jako o dążeniu do posiadania koinonii z Zeusem.

W Nowym Testamencie słowo koinonia występuje 19 razy. Analizując kontekst tego słowa, dostrzegamy jak wiele obejmuje wspólnota, która powinna charakteryzować życie chrześcijanina.

Koinonia - to dzielenie się przyjaźnią i przebywanie w towarzystwie innych ludzi (Dz 2,42; 2 Kor 6,14). Interesujące jest to, że przyjaźń ta opiera się na wspólnej wszystkim chrześcijanom wiedzy (1J 1,3). Tylko ci, którzy są przyjaciółmi Chrystusa, mogą naprawdę żyć w przyjaźni ze sobą.

Koinonia - to dzielenie się z tymi, którzy są mniej szczęśliwi. Trzykrotnie Paweł używa tego słowa w związku z kolektą, jaką zbierał w zborach dla biednych w Jerozolimie (Rz 15,26; 2 Kor 9,13; Hbr 13,16). Zatem, wspólnota chrześcijańska ma swój wymiar praktyczny.

Koinonia - oznacza "społeczność w ewangelii" (Flp 1,5). Paweł dziękuje Filipianom za ich partnerstwo w pracy ewangelizacyjnej.

Życie chrześcijańskie to również koinonia w wierze. Chrześcijanin nigdy nie jest jednostką wyizolowaną. Jest jednym spośród wielu wierzących.

W życiu chrześcijańskim występuje koinonia (wspólnota) Ducha (2 Kor 13,14; Flp 2,1). Chrześcijanin żyje w obecności, pod przewodnictwem i pomocną opieką Ducha Świętego.

Chrześcijanin doświadcza też koinonii z Chrystusem (1 Kor 1,9). Wspólnota ta wyraża się szczególnie w czasie Wieczerzy Pańskiej (1 Kor 10,16). Kielich i chleb to najważniejsza koinonia z ciałem i krwią Chrystusa. W tym przymierzu chrześcijanie odnajdują Chrystusa i siebie nawzajem. A co za tym idzie, ta wspólnota z Chrystusem daje też chrześcijaninowi przywilej uczestniczenia w Jego cierpieniu (Flp 3,10). Cierpiący chrześcijanin odnajduje swą radość w tym, że dzieli to cierpienie z Chrystusem.

Życie chrześcijańskie wyróżnia się koinonią z Bogiem (1 J 1,3). Trzeba jednak mieć świadomość tego, że wspólnota ta jest uwarunkowana etycznie, gdyż nie jest ona przeznaczona dla tych, którzy wybrali chodzenie drogą ciemności (1J 1,6). Chrześcijańska koinonia stanowi więzy, które łączą chrześcijan ze sobą nawzajem, z Bogiem i z Chrystusem.

Źródło: William Barclay (New Testament Words), za: „Chrześcijanin”, nr 05-06/1997

[2] W rozważanym fragmencie pojawiają się trzy fałszywe twierdzenia, które Jan obala („Jeśli powiemy”). „Jeśli powiemy, że mamy z Nim uczestnictwo, a chodzimy w ciemności…” Fałszywi nauczyciele twierdzą, że możliwa jest jedność z Bogiem przy jednoczesnym trwaniu w grzechu. „Jeśli powiemy, że grzechu nie mamy…” Fałszywi nauczyciele zaprzeczają istnieniu grzechu. „Jeśli powiemy, że nie zgrzeszyliśmy…” Fałszywi nauczyciele twierdzą, że nie tylko obecnie są bez grzechu (w. 8) – nie mają grzesznej natury, ale wręcz nigdy nie zgrzeszyli – nie są winni grzesznych czynów.

1 LIST JANA - SPOTKANIE PIERWSZE (02 listopada)

Teksty Nowego Testamentu

Ewangelie

Dzieje Apostolskie

Listy

Apokalipsa

Zadanie na dobry początek

Przeczytaj 1 List Jana w całości  zadając sobie pytania:

1.       Jaki jest ton i atmosfera listu?

2.       Jakie są główne myśli listu?

List?

- brak zwyczajowych pozdrowień 

- brak nadawcy i adresatów (zob. Rz 1,1-7; 1 Kor 1,1-4; 1 Kor 1,1-2; Ga 1,1-2; Ef 1,1; Flp 1,1; Kol 1,1-2; 1 Tm 1,1-2; Jk 1,1; 1 Ptr 1,1)

- brak osobistego podsumowania (zob. Rz 15,22-33; 1 Kor 16,5-12; Ga 6,11. 18; Ef 6,21-23; Flp 4,21-22)

Autor listu

Porównanie Ewangelii Jana do 1 Listu Jana

Początek obydwu ksiąg: por. J 1,1-18 i 1 J 1,1-4

Podobne wyrażenia: jednorodzony (J 1,14.18; 3,16.18; 1 J 4,9), narodzony z Boga (J 1,13; 1 J 29; 4,7; 5,1.4.18)

Podobna struktura gramatyczna i stylistyczna

Podobne tematy: miłość, światło, życie wieczne, nowe przykazanie, Słowo, początek, wiara (28 razy w Ewangelii, 10 razy w Liście), świadek (33 razy w Ewangelii, 6 razy w Liście)

Dowody w obu księgach, że autor osobiście znał Jezusa (zob. 1 J 1,1-4 i 4,14)

Świadectwo zewnętrzne: Ojcowie Kościoła byli zgodni co do Janowego autorstwa listu: Polikarp, Ireneusz, Klemens Aleksandryjski, Tertulian

Jan – apostoł i uczeń Jezusa

Jego imię

Z gr. Ioannes (od hbr. Johanan – „Jahwe jest łaskawy”)

Inni Janowie w NT: Jan Chrzciciel, Jan Marek (Dz 12,12), Jona lub Jonasz – ojciec Szymona Piotra (zob. J 1,42; 21,15.17), Jan – krewny arcykapłana Ananiasza (zob. Dz 4,6).

Rodzina

Matką była Salome (zob. Mt 27,56 i Mk 15,40; 16,1)

Ojcem był Zebedeusz (zob. Mt 4,21; Mk 1,19) – rybak z Galilei

Jan miał przynajmniej jednego brata – Jakuba (apostoła Jezusa), który został stracony przez Heroda Agryppę I około 44 r. po Chrystusie (zob. Mt 4,21; Dz 12,1-2). Jezus nazywał obu braci Boanerges, czyli „synowie gromu”.

Wydaje się, że rodzice Jan byli majętni: mieli najemników (Mk 1,20), Salome finansowo wspierała Jezusa w czasie Jego służby (zob. Mk 15,40-41; Łk 8,3) i miała środki na zakup wonności do ciała Jezusa (zob. Mk 16,1).

Losy Jana

Historia Jana zapisana w tekście NT

- był powołany przez Jezusa do grona Dwunastu

- był zaliczany do trzech najbliższych uczniów (obok Piotra i Jakuba)

- nazwany jest „tym, którego Jezus miłował”

- jest wymieniony jako bliski towarzysz Piotra w służbie nowotestamentowego Kościoła

Tradycja o Janie

- umarł śmiercią naturalną w podeszłym wieku (około 100 lat)

- służył w Efezie i na terenie Azji Mniejszej

- został zesłany na Patmos

Forma i styl listu

Wielokrotne osobiste odwołania do pisania: „Dzieci moje, to wam piszę…”

Prosty styl, krótkie stwierdzenia, kontrasty: światłość – ciemność, miłość – nienawiść, prawda – fałsz, życie – śmierć, bezprawie (grzech) – sprawiedliwość.

Cel napisania

- problem fałszywego nauczania i fałszywych nauczycieli

- walki pomiędzy chrześcijanami („kto nienawidzi brata swego jest w ciemności…”)

- osobiste dylematy chrześcijan (powątpiewanie we własne zbawienie)

- upewnienie co do wiary i prawdziwości Bożego dzieła w Chrystusie pośród wierzących

Porównanie Ewangelii Jana i 1 Listu Jana

Ewangelia	1 List Jana
Napisana, by wzniecić wiarę (J 20,31)	Napisany, aby upewnić co do wiary (1 J 5,13)
Dobra nowina ukazana w relacji historycznej	Dobra nowina ukazana w doświadczeniu człowieka

PIERWSZY LIST JANA - ZAPOWIEDŹ STUDIUM

⁽¹⁾ Piszemy wam o tym, co było od początku. O tym, co słyszeliśmy i widzieliśmy na własne oczy, co oglądaliśmy i dotykaliśmy własnymi rękami - o Słowie Życia. ⁽²⁾ To życie się objawiło, a myśmy je widzieli i o nim świadczymy. Głosimy wam życie wieczne, które jest u Ojca, a nam zostało objawione. ⁽³⁾ To, co zobaczyliśmy i usłyszeliśmy, głosimy także wam, abyście i wy trwali z nami w łączności. A jest to łączność z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem. ⁽⁴⁾ Piszemy o tym, aby nasza radość była pełna. 

Od najbliższej środy - 02 listopada rozpoczynamy wspólne rozważanie 1 Listu Jana. Zapraszamy.
Kontakt: 604 644 325