EWANGELIA JANA - SPOTKANIE 8

W DRODZE NA ŚWIĘTO NAMIOTÓW
Jana 7,1-9

1. Czym było Święto Namiotów[1]?
2. Jakie imiona mieli bracia Jezusa[2]?
3. Co może oznaczać stwierdzenie „bracia nie wierzyli w Niego”?
4. Czym jest świat[3] , który nienawidzi Jezusa?

W JEROZOLIMIE – NAUCZANIE JEZUSA I PODZIAŁ WŚRÓD ŻYDÓW
Jana 7,10-53

1. Jakie pogłoski na temat Jezusa krążyły po Jerozolimie? (w. 12-13)
2. Co to znaczy „szukać własnej chwały”? Jaką alternatywę wobec takiej postawy daje Jezus?
3. Jaki był powód wzburzenia i niechęci wobec Jezusa, jakiej rady Jezus udziela tym, którzy są wobec Niego wrogo usposobieni?
4. Co stanowiło źródło zdziwienia Judejczyków (Żydów), którzy słuchali przemawiającego Jezusa na terenie Świątyni?
5. Jakie pytania zadawali sobie mieszkańcy Jerozolimy? Czy ich pytania były „na rękę” władzom religijnym?
6. Co Jezus mówi o sobie i swoich uczniach w trzech wypowiedziach, w wersetach 28-29, 33-34 i 37-38? Ile z tego już się spełniło, a ile wciąż należy do przyszłości?
7. Jakie reakcje wobec osoby Jezusa zanotował autor Ewangelii w w.40-52?
8. W jaki sposób niewiedza na temat miejsca urodzenia Jezusa utrudnia rozpoznanie Jego tożsamości?
9. Jak tłumaczą się strażnicy świątynni, którzy nie zatrzymali Jezusa (w. 32,46)? Jak reagują na to faryzeusze?
10. Co można powiedzieć o faryzeuszach, sądząc po ich nastawieniu?

ZASTOSOWANIE
Czy są osoby, które lubią toczyć z Tobą dyskusje z powodu Twojej wiary w Chrystusa? Kto robi to szczególnie zaciekle?

[1] Święto Namiotów było jednym z trzech głównych świąt w żydowskim kalendarzu liturgicznym, w Jerozolimie obchodzono je przez osiem dni. Żydowscy pielgrzymi z całego obszaru cesarstwa rzymskiego i ziem Partów gromadzili się wówczas w tym mieście. Mężczyźni mieszkali w szałasach wznoszonych na dachach domostw lub w innych miejscach, by w ten sposób upamiętnić Bożą wierność okazaną ludowi, gdy Izraelici mieszkali w szałasach na pustyni. Święto było znane z rytuałów czerpania wody oraz zapalania lamp, do których odwoływał się Jezus (J 7,37-38; 8,12).

[2] Mt 13,55

[3] Zob. 1J 2,15-17; 1Kor 2,12; 2Kor 4,4; Ef 2,2

EWANGELIA JANA - SPOTKANIE 6

UZDROWIENIE PRZY SADZAWCE BETESDA  [1]
Jana 5,1-16

1. O jakim święcie [2] żydowskim jest mowa?
2. Co wiemy o miejscu, w którym rozegrało się opisane zdarzenie?
3. Kim był człowiek, który doświadczył uzdrowienia?
4. Jaki był powód zgorszenia [3] Żydów odnośnie cudu uzdrowienia? 

ODRZUCENIE PRZEZ JUDEJCZYKÓW (ŻYDÓW) 
Jana 5,17-46

1. Czego możemy dowiedzieć się o Ojcu ze słów Pana Jezusa?
2. Jakimi słowami została przedstawiona zależność łącząca Ojca i Syna?
3. Co stwierdził Jezus o sobie w wersecie 24? Jaka wiąże się z tym obietnica?
4. Kim są umarli z w. 25?
5. Jaką prawdę na temat zmartwychwstania przekazuje Pan Jezus w w. 28-29?
6. Kto/co uwiarygodnia Jezusa (świadczy o Jezusie)? Jakie „większe” świadectwo dowodzi, że Bóg posłał Jezusa?
7. Jaki jest cel studiowania Pism?
8. Co znaczy wierzyć Pismom czy też Słowom Jezusa? Na czym polega istota wiary? 

[1] Dokładne brzmienie nazwy nie jest pewne. Istnieją jej różne wersje: Betsata, Bezeta, Betsaida, Bedzatha, Betesda (z hbr. „dom wylania”). Prace archeologiczne pozwoliły na odkrycie tej sadzawki.

[2] Pielgrzymi przybywali do Jerozolimy z okazji trzech świąt: Paschy, Pięćdziesiątnicy oraz Święta Namiotów. Nie wiadomo, o które święto chodziło w tym fragmencie.

[3] Zarzut jaki został postawiony Jezusowi odnosił się do uzdrowienia w szabat i niesienia przez uzdrowionego swojego posłania. Stary Testament zakazywał pracy w szabat, ale nie określał, o jaką pracę dokładnie chodziło (Wj 20,8-11). Rabini wyodrębnili 39. różnych zajęć zakazanych w szabat, o których mówiła tradycja ustna. Wśród tych zakazów wprowadzonych przez tradycję rabinistyczną znalazł się zakaz przenoszenia czegokolwiek z jednego miejsca w drugie. Uzdrowiony nie złamał Prawa starotestamentowego, lecz złamał prawo ustalone przez tradycję ustną.

EWANGELIA JANA - SPOTKANIE 5

 ROZMOWA Z SAMARYTANKĄ
Jana 4,1-26 

1. Zlokalizuj na mapie Palestyny z czasów Jezusa Judeę, Samarię i Galileę. Jak długo trwała wędrówka piesza z Judei do Galilei? 
2. Kim byli Samarytanie [1]? 
3. Co o Jezusie mówi nam w.6? 
4. Jak reaguje Samarytanka [2] na słowa Jezusa „Daj mi pić”? 
5. Jaką ofertę ma Jezus wobec kobiety – Samarytanki? 
6. Dlaczego Jezus nieoczekiwanie zmienia temat rozmowy, przechodząc do jej osobistego życia? Jak reaguje kobieta? 
7. Co znaczy, że zbawienie pochodzi od Żydów? 
8. Jakie wskazówki odnośnie czci dla Boga zawarte są w słowach Jezusa? 
9. Jakie ogólne zasady można wyprowadzić z tego incydentu, jeśli chodzi o stosunki z innymi ludźmi i dzielenie się z nimi swoją wiarą? 

ŻNIWO WŚRÓD SAMARYTAN 
Jana 4,27-42 

1. Dlaczego uczniowie zdziwili się zastając Jezusa w towarzystwie tej kobiety? 
2. Jakie wrażenie pozostawiała na Samarytance rozmowa z Jezusem? Jaki był wpływ tej kobiety na mieszkańców jej miasta? 
3. O jakich żniwach mówi Pan Jezus? 
4. Co wydarzyło się w Samarii? Jakim określeniem [3] nazwali Jezusa Samarytanie? 

POWRÓT DO GALILEI 
Jana 4,43-54 

1. W jaki sposób Galilejczycy reagują na osobę Jezusa? 
2. Jaki jest powód przyjścia do Jezusa urzędnika królewskiego? 
3. Czym wyróżnia się ów urzędnik na tle reszty osób? 
4. Czego ten fragment uczy nas o wierze? 

[1] Samaria leżała między Judeą a Galileą. W 722 roku przed Chrystusem północne królestwo Izraela dostało się w ręce Asyryjczyków (zob. 1Krl 16,24; 2Krl 17,1-6.22-41). Asyryjczycy uprowadzili większą część ludności Izraela, a na ich miejsce przesiedlono ludność z innych obszarów rozległego imperium. Znaczna część napływowej ludności zmieszała się z pozostałymi na tych terenach Izraelitami i przejęła niektóre z żydowskich praktyk religijnych. Samarytanie własnym miejscem kultu uczynili górę Garizim i uznawali jedynie Pięcioksiąg. W czasach Jezusa konserwatywni Żydzi trzymali się z dala od Samarii, uważając ją za obszar nieczysty, a Samarytan uznawali za heretyków.

[2] Kobieta przyszła po wodę sama i o takiej porze dnia (w południe – najgorętsza pora dnia) kiedy kobiety zwykle nie wykonywały ciężkich prac. Może to wskazywać na jej swego rodzaju „wykluczenie” spośród mieszkańców Sychar. Być może sama chciała uniknąć złośliwości innych kobiet, ze względu na niewłaściwy (niemoralny) styl swojego życia.

[3] Samarytanie określili Jezusa mianem Zbawiciela, tytuł ten z ST odnosił się do Boga jako Tego, który niesie ocalenie (Iz 43,3.11; Jer 14,8).