O MODLITWIE
Łk 11,1-13
1. Przypomnij
sobie wcześniejsze fragmenty Ewangelii Łukasza mówiące o modlitwie Jezusa[1].
2. Co
skłoniło uczniów do wyrażenia prośby: „Panie, naucz nas modlić się”?
3. Porównaj
tekst modlitwy, którą przytacza Jezus, w zapisie Ewangelii Łukasza i Mateusza
(Mt 6,9-13).
4. Dlaczego
Pan Jezus uczy zwracać się do Boga „Ojcze[2]”?
5. Jakie
elementy można wydzielić w modlitwie Pańskiej?
6. Jaki
jest związek pomiędzy przebaczeniem pochodzącym od Boga, a naszym przebaczaniem
(zob. Mt 6,14-15; Mk 11,25-26)?
7. Czego
uczy o modlitwie przypowieść Jezusa[3]?
8. Jakiego
daru udziela Bóg tym, którzy przychodzą do Niego? Kim jest Duch Święty?
9. Jak
Duch Święty manifestuje swoją obecność w tych, których zamieszkuje?
JEZUS WOBEC OSKARŻEŃ
Łk 11,14-27
1. W
jaki sposób przejawiała się obecność demona w przytoczonej historii?
2. Jak
Jezus dowodzi absurdalności oskarżeń, że wygania demony mocą Belzebuba[4]?
3. Czy
istnieje królestwo diabła? Gdzie? Jak ono się przejawia?
4. Czego
dowiadujemy się o Ewangelii z w.20-23?
5. W
jaki sposób „jakaś kobieta” chwali Jezusa? W czym tkwi źródło błogosławieństwa
dla człowieka?
ZNAK JONASZA I RZECZ O LAMPIE
Łk 11,29-36
1. Dlaczego
„to pokolenie” jest, zdaniem Jezusa, zepsute?
2. Jakiego
„znaku[5]” domagano się od Jezusa?
O czym świadczy to żądanie?
3. Jaki
znak zapowiedział słuchaczom Jezus?
4. Czego
można nauczyć się z przykładu Niniwy i Królowej Południa[6]?
5. Czym
jest „zdrowe” i „chore” oko[7]?
NAPIĘTNOWANIE RELIGIJNYCH PRZYWÓDCÓW
Łk 11,37-54
1. Jakie
zarzuty formułuje Jezus wobec faryzeuszów i uczonych w Piśmie[8]?
[1] Łk 3,21;
5,16; 6,12; 9,16.28; 10,21; (także: Łk 22,17-19.32.41; 23,34.46; 24,30)
[2] Zob. Iz
63,16; 64,8; Ml 1,6. W modlitwie Żydzi zwracali się do Boga słowami „Nasz Ojcze
niebiański”, ale zwrot „Abba” (Tato) był rzadkim określeniem wobec Boga. NT
akcentuje Boże ojcostwo: Rz 8,15; Ga 4,6.
[3] Z powodu
nieustępliwości – dosłownie „bezczelności”
[4] Mianem
Belzebuba określano prawdopodobnie księcia demonów – nazwa ta oznacza „Króla
Gnoju”. Imię „Belzebub” jest spokrewnione z imieniem pogańskiego boga zwanego
„Baal-Zebub” w 2 Krl 1,2. Używane było zamiennie wobec imienia „Belial” (2 Kor
6,15), było powszechnie stosowanym określeniem diabła.
[5] Mogło
chodzić o coś widowiskowego, jak wielkie zjawisko na niebie, czy znaki podobne
tym, które czynił Mojżesz w Egipcie.
[6] Królowa
Saby (zob. 1 Krl 10,1-13)
[7] „Pan Jezus mówi o pewnej szczególnej cnocie,
która rozjaśnia oko i o pewnym szczególnym błędzie, który oko zaciemnia.
Czytamy o „zdrowym” oku i o „chorym”. To dosłowne tłumaczenie z języka
greckiego. Lecz słów tych użyto tu w szczególny sposób, dość powszechnie
spotykany w języku greckim, w którym Nowy Testament został napisany.
Słowo „zdrowe”, po
grecku hablous, ma odpowiadający mu rzeczownik hablotes.
Jakub mówiąc o Bogu, który daje chętnie (Jk 1,5), używa przysłówka hablos.
Podobnie w Rz 12,8 Paweł zachęca przyjaciół do tego, by ofiarowali „w
szczerości” (hablos). Podsumowując znaczenie słowa hablous winniśmy je
przetłumaczyć przez wspaniałomyślność, życzliwość. Pan Jezus mówi
właśnie o życzliwym oku. Słowo
„chore” – po grecku poneros to literalne znaczenie wyrazu.
Jednakże w Nowym Testamencie i w Septuaginacie poneros zazwyczaj znaczy:
skąpstwo lub niechęć.
Jezus mówi:
„Jedynie życzliwe nastawienie może zapewnić ci jasny i niezniekształcony pogląd
na życie i ludzi. Nic tak bardzo nie zniekształca naszego poglądu na życie i
ludzi jak skąpstwo i nieżyczliwość”. – Komentarz do NT Williama Barclaya.
[8] 6 BIADA: (1) skupianie się na tym, co
drugorzędne, lekceważenie tego, co najważniejsze (2) wywyższanie siebie (3)
nieczystość = groby nieoznaczone (4) nakładanie na ludzi brzemion nie do
uniesienia (5) zabijanie proroków (6) ukrywanie kluczy wiedzy = poznania prawdy
Bożej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz