LIST DO FILIPIAN, CZ. 4

Tekst czytany: Flp 2,1-11

Pytania

1. Czy wiedza o dziełach Boga pomaga w praktycznym, codziennym życiu? Jakie dzieło Boga pozostaje głównym tematem pism NT?

2. Czy w Twoim życiu jest miejsce na płynącą od Chrystusa miłość
i autentyczność więzi ze wspólnotą odkupionych (zbawionych)?

3. Jakie kontrasty odnoszące się do stylu (sposobu) życia dostrzegasz
w w.1-4?

4. Jakie postawy, wśród Filipian, koryguje Paweł? W jaki sposób to czyni?

5. Skąd w życiu chrześcijańskim niewłaściwe postawy?

6. Co jest istotą pokory[1], do której wzywa Paweł? Znajdź wezwanie do pokory w innych miejscach pism nowotestamentowych[2].

7. W jaki sposób hymn (w.6-11) dowodzi boskości Chrystusa[3]? Jak rozumieć słowa o Jezusie: „nie uznał za stosowne być równym Bogu[4]”?

8. Jakie wydarzenia z życia Pana Jezusa porusza Paweł?

9. Które teksty biblijne (ze ST) przywołują „postać sługi[5]”?

Zastosowanie/ zadanie do wykonania

Naucz się na pamięć w. 6-11. Znajdź w tygodniu okazję, by w praktyczny sposób służyć innym.

ZAPAMIĘTAJ:

Kiedy uczę się od Jezusa Chrystusa jak łączyć siłę z pokorą, to nie mogę już używać swojej siły do walczenia, ale wyłącznie do służenia.

---

[1] Grecy utożsamiali pokorę ze służalczością i uważali ją za postawę właściwą niewolnikowi. W czasach rzymskich termin humilitas, którym później zaczęto określać pokorę, oznaczał „niskość”, „niskość pochodzenia”, „brak znaczenia” i „małość”. Właściwe rozumienie pokory (z chrześcijańskiej perspektywy) to skromność, uniżenie i gotowość do myślenia o sobie mniej i tak, jak mówi do nas i o nas Pan Bóg.

[2] Zob. Mt 11,29; Rz 12,16; Kol 3,12; 1 Ptr 3,8; 1 Ptr 5,5; Jk 4,6. Pokora zdaje się być główną cnotą chrześcijańskiego życia. Kiedy proszono Augustyna (354-430) o wymienienie głównych zasad chrześcijańskiego życia, odpowiedział: po pierwsze pokora, po drugie pokora, po trzecie pokora.

[3] Por. Iz 45,23 z Flp 2,9. „Przysięgam na Siebie samego, z moich ust wychodzi sprawiedliwość, słowo nieodwołalne. Tak, przede Mną się zegnie wszelkie kolano, wszelki język na Mnie przysięgać będzie" (Iz 45,23).

[4] Jezus jako człowiek uznawał wyższość Ojca (J 14,28; 1 Kor 15,28) i zrezygnował z Boskiej chwały (zob. J 17,1.5).

[5] Iz 42,1-9; 49,1-7; 50,4-11; 52,13-53,12.