środa, 23 sierpnia 2017

LISTY PIOTRA - SPOTKANIE DRUGIE

Tekst rozważany: 1 Ptr 1,1-12

Jak określa sam siebie autor listu?
- Kim jest apostoł? Czy współcześnie mamy apostołów[1]?

Kto jest adresatem listu?
- Kim są „wybrani”?
- Jakie nowotestamentowe określenia wobec wierzących w Jezusa są używane?
- Gdzie leżały: Pont, Galacja, Kapadocja, Azja i Bitynia?
- Jakie elementy „wybrania” są podkreślone w tekście (w. 2)?

Błogosławieństwo (w.3-12)
- Wersety od 3-12 stanowią w tekście oryginalnym jedno zdanie. Jest to z jednej strony wyrazem kunsztu pisarskiego, z drugiej zaś odzwierciedla fakt, iż w starożytności słuchacze byli przyzwyczajeni do śledzenia dłuższych ciągów myślowych – w przeciwieństwie do współczesnego pokolenia wychowanego na SMS-ach i emotikonach.

- Jakich określeń, oddających Boże działanie w życiu chrześcijan, używa Piotr?
- Jaki jest charakter dziedzictwa[2] ludzi wierzących w Chrystusa?
- Co jest źródłem smutku[3], a co źródłem radości w chrześcijańskim życiu? W jakiej perspektywie Piotr umieszcza cierpienie i smutek człowieka wierzącego?
- Jakie znaczenie mogły mieć dla adresatów listu słowa w w.10-12?
- Jak przykład Chrystusa (w.11) mógł nieść ukojenie prześladowanym chrześcijanom?

Twoje świadectwo
- Kiedy doświadczyłeś łaski i zbawienia, o których pisał Piotr (w.10)?


[1] Dwunastu apostołów Chrystusa zajmuje wyjątkowe miejsce w Bożym planie zbawienia. Podobnie szczelne miejsce przypadło Pawłowi – „powołanemu apostołowi” (zob. Rz 1,1; Ga 1,1.15; 1 Kor 1,1; Ef 1,1). Służba apostolska wciąż jest (powinna być)częścią życia nowotestamentowego Kościoła.
[2] „Niezniszczalne” – tzn. nigdy nie zostanie ono pokonane przez nieprzyjaciela. „Nieskażone” – określenie nawiązuje do ziemi, która nie została zbrukana i skalana przez obce wojska. „Niemalejące” („niewiędnące”) – odniesienie do ziemi, która się nie zmienia ani nie niszczeje (dotyczy kwiatów, które nie więdną).
[3] List Piotra został napisany w czasie panowania Nerona, kiedy prześladowania chrześcijan były zakrojone na wielką skalę. W prawie rzymskim istniały dwa typy systemów religijnych: dozwolone, jak judaizm, i zakazane. Praktykowanie zakazanej religii skutkowało nałożeniem wysokich kar i napiętnowaniem jako „przestępca”. Po wielkim pożarze Rzymu (64 r.), kiedy chrześcijanie zostali obarczeni winą za jego powstanie, chrześcijaństwo zostało zakazane, a uczniowie Chrystusa stali się wyrzutkami społecznymi skazanymi na prześladowania. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz