Jak określa
sam siebie autor listu?
-
Kim jest apostoł? Czy współcześnie mamy apostołów[1]?
Kto jest
adresatem listu?
-
Kim są „wybrani”?
-
Jakie nowotestamentowe określenia wobec wierzących w Jezusa są używane?
-
Gdzie leżały: Pont, Galacja, Kapadocja, Azja i Bitynia?
-
Jakie elementy „wybrania” są podkreślone w tekście (w. 2)?
Błogosławieństwo
(w.3-12)
-
Wersety od 3-12 stanowią w tekście oryginalnym jedno zdanie. Jest to z jednej
strony wyrazem kunsztu pisarskiego, z drugiej zaś odzwierciedla fakt, iż w
starożytności słuchacze byli przyzwyczajeni do śledzenia dłuższych ciągów
myślowych – w przeciwieństwie do współczesnego pokolenia wychowanego na SMS-ach
i emotikonach.
-
Jakich określeń, oddających Boże działanie w życiu chrześcijan, używa Piotr?
-
Jaki jest charakter dziedzictwa[2] ludzi
wierzących w Chrystusa?
-
Co jest źródłem smutku[3], a co
źródłem radości w chrześcijańskim życiu? W jakiej perspektywie Piotr umieszcza
cierpienie i smutek człowieka wierzącego?
-
Jakie znaczenie mogły mieć dla adresatów listu słowa w w.10-12?
-
Jak przykład Chrystusa (w.11) mógł nieść ukojenie prześladowanym chrześcijanom?
Twoje
świadectwo
-
Kiedy doświadczyłeś łaski i zbawienia, o których pisał Piotr (w.10)?
[1] Dwunastu
apostołów Chrystusa zajmuje wyjątkowe miejsce w Bożym planie zbawienia. Podobnie
szczelne miejsce przypadło Pawłowi – „powołanemu apostołowi” (zob. Rz 1,1; Ga
1,1.15; 1 Kor 1,1; Ef 1,1). Służba apostolska wciąż jest (powinna być)częścią
życia nowotestamentowego Kościoła.
[2]
„Niezniszczalne” – tzn. nigdy nie zostanie ono pokonane przez nieprzyjaciela.
„Nieskażone” – określenie nawiązuje do ziemi, która nie została zbrukana i
skalana przez obce wojska. „Niemalejące” („niewiędnące”) – odniesienie do
ziemi, która się nie zmienia ani nie niszczeje (dotyczy kwiatów, które nie
więdną).
[3] List Piotra
został napisany w czasie panowania Nerona, kiedy prześladowania chrześcijan
były zakrojone na wielką skalę. W prawie rzymskim istniały dwa typy systemów
religijnych: dozwolone, jak judaizm, i zakazane. Praktykowanie zakazanej
religii skutkowało nałożeniem wysokich kar i napiętnowaniem jako „przestępca”. Po
wielkim pożarze Rzymu (64 r.), kiedy chrześcijanie zostali obarczeni winą za
jego powstanie, chrześcijaństwo zostało zakazane, a uczniowie Chrystusa stali
się wyrzutkami społecznymi skazanymi na prześladowania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz