EWANGELIA ŁUKASZA - SPOTKANIE DWUDZIESTE PIĄTE

Łukasza 21,1-37

UBOGA WDOWA

Łk 21,1-4

1.       Co było obiektem zainteresowania Jezusa?

2.      Z jakim opisem z poprzedniego rozdziału kontrastuje historia ubogiej wdowy?

3.      Na jaki cel wdowa przekazała swoje miedziaki[1] (drobne monety)[2]?

4.      Czego uczy nas postawa tej kobiety?

MOWA O ZBURZENIU ŚWIĄTYNI, PRZEŚLADOWANIU
I POWTÓRNYM PRZYJŚCIU CHRYSTUSA

Łk 21,5-37 (por. Mk 13 i Mt 24)

1.       Jaki jest kontekst mowy Pana Jezusa skierowanej do uczniów[3]?

2.      Czego symbolem była świątynia jerozolimska[4]?

3.      Jakie wydarzenia z historii Kościoła, w tym tej zapisanej w Dziejach Apostolskich, są potwierdzeniem słów Pana Jezusa (w.12-19)?

4.      Jak rozumieć w. 16-17 w połączeniu z w. 18[5]?

5.      O czym mówi Jezus w w. 20-24[6]?

6.      Czego dowiadujemy się o powtórnym przyjściu Jezusa? (zob. 1 Tes 5,1-11) Jakiej postawy oczekuje Chrystus od swoich uczniów?

7.      Czemu służy przypowieść o drzewie figowym[7]? O jakim pokoleniu i jakich wydarzeniach mówi Jezusa w w. 32?

---

[1] Najmniejsze wówczas w obiegu monety.

[2] Na jednym z dziedzińców Świątyni (Dziedzińcu Kobiet) stał skarbiec świątynny. Składał się on z trzynastu pojemników (skarbon) przeznaczonych na datki do świątynnego skarbca. Dostęp do tych skarbon mieli wszyscy – mężczyźni i kobiety - przychodzący na teren świątyni.

[3] Treść tej mowy (z niewielkim różnicami) pojawia się w trzech ewangeliach: Marka 13, Mateusza 24 i Łukasza 21. Uczniowie zadają pytanie w rezultacie zapowiedzi Jezusa, że po świątyni w Jerozolimie „nie zostanie kamień na kamieniu”. To pytanie jest podwójne: „kiedy to się stanie?” i „jaki będzie znak tych wydarzeń?”.

[4] Świątynia nadawała tożsamość narodowi izraelskiemu, była symbolem jedności narodowej. Być może dla uczniów zburzenie świątyni oznaczało koniec czasów, jednak Jezus rozdziela te dwa wydarzenia – o czasach końca i powtórnym przyjściu Jezusa mowa jest w w.25-28.34-36. Wersety 25-26 zdają się być powiązane z rozdziałem 6. Apokalipsy Jana.

[5] Określenie „nawet włos z waszej głowy nie zginie” zdaje się być metaforą i oznacza zachowanie „duchowego życia” nie zaś fizycznego.

[6] Na początku maja 70 roku wojska rzymskie usypawszy wokół ścian murów wały i wtoczywszy na nie machiny oblężnicze, tarany oraz katapulty rozpoczęły szturm. Pierwszy punkt żydowskiej obrony padł już po 15 dniach oblężenia – 25 maja. Drugi Mur został zdobyty 30 maja. Rzymianie przenosząc się do wnętrza miasta przystąpili do podwójnego ataku – na fortecę Antonię górującą nad terenem świątynnym oraz na pałac Heroda jako miejsce strategiczne. Na początku sierpnia legionistom udało się wedrzeć do twierdzy Antonii i zmusić powstańców pod przywództwem Jana z Gischali i Szymona syna Giory do wycofania się na tereny świątynne. Zdesperowani Żydzi podpalili część Przybytku i krużganków. Ogień wywołał panikę zarówno wśród atakujących jak i obrońców patrzących jak żywioł trawi ich świętości. Żarliwa walka odtąd toczyła się na dziedzińcu. Aby rozbić otaczający Świątynię mur, Rzymianie wtoczyli taran, który uderzał weń przez sześć dni. 29 sierpnia dochodzi do szturmu Świątyni Jerozolimskiej. Druga Świątynia Jerozolimska upadła. Legła w gruzach w rocznicę zdobycia i zburzenia Pierwszej Świątyni Salomona przez Babilończyków w 586 roku p.n.e. Z ziemią zrównano jedyne sanktuarium gdzie można było składać ofiary całopalne tak ważne w żydowskim kulcie.

[7] Podobieństwo o drzewie figowym jest oparte na założeniu powszechnej wiedzy, że wiosenne liście tego drzewa zapowiadają nadejście lata. Tak więc, kiedy uczniowie zobaczą zapowiadane wydarzenia, będą wiedzieć, że wypełni się wszystko, co Jezus im mówił. Określenie „to pokolenie” wydaje się odnosić do osób współczesnych Jezusowi. Ponieważ miarą biblijnego pokolenia jest około czterdziestu lat, rok 70 n.e. jest datą, kiedy „to wszystko” miało miejsce.