Jana 3,1-21
- Kim był Nikodem [1]? Co jest zaskakującego w fakcie, że przyszedł spotkać się z Jezusem? Dlaczego zrobił to w nocy?
- Jakie koncepcje powtórnych narodzin przedstawiają Jezus i Nikodem?
- Czym jest Królestwo Boże, o którym mówi Jezus?
- Woda i Duch [2] – jak rozumieć słowa Jezusa o nowym narodzeniu [3]?
- Co Jezus chce dać do zrozumienia poprzez porównywanie duchowych narodzin do wiatru [4]?
- Co daje Jezusowi prawo do wypowiadania się autorytatywnie o rzeczach niebiańskich?
- Jakie starotestamentowe wydarzenie [5] przywołał Jezus w rozmowie z Nikodemem?
- Czym jest Dobra Nowina w świetle wersetów 16-18?
- Jaki podział wśród ludzi kreśli w swojej rozmowie z Nikodem Pan Jezus (w.18-21)?
NAUKI JANA CHRZCICIELA
Jana 3,22-36
- Na czym polegała służba (zadanie) Jana Chrzciciela?
- Co było istotą sporu, o którym wspomina Ewangelista?
- Jak na tę sporną kwestię zareagował Jan?
- Jaki jest sens alegorii i oblubienicy i oblubieńcu?
- Na jakie prawdy [6] o Jezusie zwraca uwagę Jan w wersetach 31-36?
[1] Nikodem wspomniany jest także w rozdziałach: 7,50 i
19,39, nie ma o nim wzmianki w pozostałych Ewangeliach. Imię Nikodem znaczy
„zwycięzca pośród ludzi” i ma greckie pochodzenie. Był „radnym żydowskim”,
czyli przedstawicielem Sanhedrynu (Wysokiej Rady) – żydowskiej rady
zarządzającej e Judei, składającej się z 71. członków i decydującej w kwestiach
religijnych. Członkowie Sanhedrynu sprawowali swój urząd dożywotnio, a
wywodzili się z kapłanów, starszych i uczonych w Piśmie. Faryzeusze byli jednym
ze stronnictw w obrębie judaizmu. Byli wierni zasadzie, że sposobem zapewnienia
sobie przychylności Boga jest czystość doktrynalna i etyczna. Gorliwie
przestrzegali rytuałów i czystości religijnej, zgodnie z Prawem Mojżeszowym
oraz własnymi tradycjami, które dodawali do starotestamentowych przepisów.
[2] Woda pojawia się w ST jako przenośnia oznaczająca
odnowienie duchowe i oczyszczenie (np. Ez 36,24-27). Często pojawia się w
połączeniu ze słowem „Duch”: Lb 19,17-19; Ps 51,11-12; Iz 32,15; 44,3-5;
55,1-3; Jer 2,13.
[3] Ludzie nawracający się na judaizm byli określani
mianem „nowonarodzonych dzieci” kiedy przyjęli chrzest mający na celu usunięcie
pogańskiej nieczystości.
[4] Może Jezusowi chodzi o fakt, że wiatru nie daje się
kontrolować, jednak widoczne są skutki jego działania. Działanie Ducha nie
poddaje się kontroli człowieka i często wykracza poza możliwości ludzkiego
poznania, jednak jego działanie jest niezaprzeczalne i nie daje się pomylić z
niczym innym.
[5] Lb 21,4-9
[6] (1) Jezus posiadał niebiańskie pochodzenie (w. 31);
(2) znał prawdę na podstawie bezpośredniego doświadczenia (w. 32); (3) Jego
świadectwo zawsze było zgodne z Bożym świadectwem (w.33); (4) Chrystus
doświadczył pełni Ducha Świętego (w. 34); (5) Ojciec zagwarantował Mu status
wyższości (w.35)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz