Tekst
rozważany: 1 Ptr 4,13-5,14
Cierpieć
jako chrześcijanin (4,12-19)
-
Z którym fragmentem (fragmentami)Listu Piotra koresponduje ten tekst[1]?
-
Jakim określeniem[2]
nazwani są adresaci Listu?
-
Czemu Piotr przywołuje cierpienia Chrystusa? Jak cierpienie Zbawiciela wiąże
się z tym, którego doświadczają adresaci Listu?
-
Jakim określeniem nazwany jest Duch Boży? Jaka jest Jego rola w sytuacjach,
kiedy chrześcijanie doświadczają cierpienia?
-
Jakie czyny (niegodziwości) nie powinny mieć miejsca w życiu chrześcijańskim[3]?
-
O jakim sądzie pisze Piotr? Dla kogo on jest przewidziany?
-
Kim są „bezbożni” i „grzeszni”?
-
Jak wygląda zaangażowanie Boga wobec doznających cierpień[4]?
Chrześcijańska
wspólnota i sprawa autorytetu (5,1-5)
-
Czego dowiadujemy się o autorze listu?
-
Jakie zasady[5]
dotyczące przywództwa pojawiają się w tym fragmencie?
-
Kim są „starsi[6]”?
-
Czym jest pokora[7]?
Dlaczego jest tak ważna w życiu chrześcijańskim?
Końcowe
polecenia, modlitwa i pozdrowienia (5,6-11)
-
Czym jest walka duchowa?
-
Jaki apel zawarty jest we fragmencie odnośnie ataków diabła?
-
Kiedy nastanie kres cierpienia?
-
Kim są Sylwan i Marek? Co wiemy o nich w tekstu NT?
-
Co o życiu chrześcijańskim komunikują określenia: „w Babilonie” i „w Chrystusie”?
[1] Porównaj z początkową częścią
Listu (1,3-2,10). W omawianym tekście pojawiają się już wcześniej występujące
wątki:
-
cierpienia (próby) porównanego do ognia (zob. 1 Ptr 1,7 oraz 4,12)
-
objawienia się Jezusa Chrystusa i udziału chrześcijan w Jego chwale (zob. 1 Ptr
1,5.7.12 i 4,13)
-
radości pomimo cierpienia (zob. 1 Ptr 1,6.8 i 4,13)
[2] „Umiłowani” – określenie wyraża
bliską i serdeczną więź Autora z adresatami (zob. 2,11). Stwierdzenie to
przywołuje ważny temat Listu jakim jest braterska miłość (zob. 1,22; 2,17; 4,8
i 5,14).
[3] Piotr wymienia cztery niegodziwe
czyny, które nie powinny stanowić o źródle cierpienia chrześcijan:
-
morderstwo (zabójstwo)
-
kradzież (złodziejstwo)
-
niewłaściwe z punktu widzenia moralnego postępowanie („złoczyńca)
-
intrygi (zawiść, pragnienie tego, co jest własnością innych, mieszanie się w
cudze sprawy, natręctwo, wścibskość).
[4] Bóg jest wierny i Jemu
należy „polecać duszę”. Jest to techniczne określenie oznaczające akt
deponowania pieniędzy u zaufanego przyjaciela. Pan Jezus użył tego określenia,
kiedy umierał na Krzyżu: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha swojego” (Łk
23,46).
[5] Odnośnie przywództwa w
Kościele sformułowane są trzy ostrzeżenia:
-
przed chciwością
-
przed postrzeganiem służby w kategoriach „przymusu” i „uciążliwego obowiązku”
-
przed żądzą władzy
[6] Wydaje się, że określenie „starsi”
(gr. presbyteroi) nie tyle odnosi się do wieku biologicznego, ale do dłuższego
doświadczenia wiary lub dojrzałości, która pozwala na wzięcie odpowiedzialności
za innych.
[7] Piotr pisze o „owinięciu się
pokorą” – używa metafory ubioru – fartucha, wkładanego przez niewolników
podczas pracy. Doskonałą ilustrację pokory zawiera tekst z Ewangelii Jana
13,4-5.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz