Tekst
rozważany: 2 Ptr 3,8-4,11
Jak żyć wśród
braci i wobec nieprzyjaznych ludzi?
-
Dwa rodzaje miłości: filadelfoi (3,8)
– od rzeczownika filadelfia – miłość do
braci i sióstr (emocjonalne uczucie) i agape
(4,8) – dobra wola, życzliwość w sensie decyzyjnym, a nie emocjo lanym; postawa
świadczenia dobra komuś, kto na to dobro nie zasługuje, miłość w sensie
postawy, jaką Bóg ma wobec ludzi.
-
Jakiego rodzaju postępowanie rekomenduje Piotr adresatom listu?
-
Czytając wersety 13-16 rozdziału 2. czego możemy się dowiedzieć o sytuacji
chrześcijan do których pisał Piotr?
-
Czy w życiu chrześcijanina jest miejsce na cierpienie?
-
Jaka jest różnica między „głoszeniem kazania” a „uzasadnieniem napełniającej nas
nadziei”? Jak bronić[1] wiary?
Co jest naszą nadzieją?
Chrystus i
Jego dzieło
-
Czego dowiadujemy się o Chrystusie i charakterze Jego dzieła[2]?
Trudny
fragment
(1 Ptr 3,18-21 i 3,6)
Istnieje
kilka interpretacji tego fragmentu:
(1) Pomiędzy
śmiercią i zmartwychwstaniem Jezus głosił zbawienie umarłym przebywającym w
Hadesie – krainie zmarłych (w niektórych rękopisach znajdujemy zapis „w
więzieniu” w innych „w Hadesie”). Takie jest stanowisko KRK i tak interpretują
ten tekst katoliccy bibliści: Jezus umarł, doświadczył śmierci jak każdy
człowiek i trafił do krainy umarłych. Znalazł się tam jednak jako Zbawiciel,
zwycięzca śmierci, który ogłasza uwięzionym duchom zbawienie. Pamiętając o tym,
że czas na ziemi nie jest czasem po tamtej stronie, można powiedzieć, że zstąpienie do piekieł oznacza ogłoszenie
zbawienia wszystkim, którzy umarli przed Jezusem.
(2) Jezus przez
Noego („kaznodzieję sprawiedliwości” – zob. 2 Ptr 2,5) nauczał ludzi, którzy
żyli w tamtych czasach. Duch Chrystusa był tym, który wypełniał Noego i
uzdalniał go do głoszenia niewierzącemu pokoleniu przed potopem. Ludzie ci
wtedy nie byli w bezcielesnym stanie, ale byli żyjącymi ludźmi, którzy nie
przyjęli ostrzeżeń Noego w wskutek tego zginęli w potopie. Dlatego teraz są „duchami
będącymi w więzieniu Hadesu”. W tej interpretacji werset można by tak przetłumaczyć:
„W nim (w Duchu Świętym), On (Chrystus) poszedł i zwiastował (przez Noego)
duchom będącym teraz w więzieniu (Hadesie)”.
(3) Po swoim
zmartwychwstaniu Jezus ogłosił zwycięstwo nad upadłymi aniołami. W literaturze
wczesnochrześcijańskiej słowo „duchy” prawie zawsze oznacza istoty anielskie,
niż duchy ludzkie, o ile kontekst nie wskazuje na coś przeciwnego. Z budowy gramatycznej
tekstu wynika, że w Duchu, który Go wzbudził, Jezus głosił duchom po swoim zmartwychwstaniu.
Werset 22 wspomina o upadłych aniołach.
1 Ptr 4,6 – Męczennicy
(zmarli w Chrystusie) – zabici w prześladowaniach, zostaną wskrzeszeni przez
Ducha podobnie jak Chrystus w 1 Ptr 3,18. Inni bibliści (egzegeci) łączą ten
werset z interpretacją wersetów 3,19-20 wskazując, że chodzi o zstąpienie
Chrystusa do piekieł (krainy zmarłych), kiedy to głosił On Ewangelię tam
obecnym.
Nie
wracajcie do przeszłego życia
-
Jak Piotr opisuje przeszłe życie adresatów listu[3]?
-
Przypomnij jak Drugi List Piotra opisuje tych, którzy wikłają się na nowo w
światowość i grzeszne namiętności? (zob. 2 Ptr 2,20-22).
Wzajemne
usługiwanie
-
Czym są charyzmaty[4]?
-
Jakie charyzmaty pojawiają się w tekście? Gdzie jeszcze na kartach NT czytamy o
charyzmatach?
-
Jaki Ty otrzymałeś charyzmat?
[1] Piotr używa słowa „apologia”
w gr. oznacz ono: obronę słowną, mowę obronną, roztropną wypowiedź. Od tego
słowa pochodzi określenie apologetyka (dział teologii zajmujący
się obroną wiary, w szczególności chrześcijańskiej, przed zarzutami
przeciwników oraz uzasadniający podstawowe prawdy wiary).
[2] Raz umarł (3,18) – w przeciwieństwie do ciągle ponawianych ofiar
typowych dla kultu w ST. Umarł za
grzechy – sprawiedliwy za niesprawiedliwych (3,18). Doznał śmierci w ciele.
Zmartwychwstał (3,18.21). Panuje (3,22). Cierpiał w ciele (4,1).
[3] Chrześcijanie dzielą swoje
życie na dwa okresy: przed poznaniem Chrystusa (czas dawny), kiedy wiedli
szkodliwe i poddane pogańskim (światowym) pragnieniom życie oraz „pozostały czas”
(4,2) dedykowany Bogu i czynieniu Jego woli.
[4] Greckie słowo „charisma”
oznacza rozmaite dary, których Duch Święty udziela wierzącym (tak jak On sam
chce) dla dobra Kościoła i wydawania świadectwa o Chrystusie. Dary te mają
służyć dobru innych (zob. Rz 12,6-8; 1 Kor 12,7-10; Ef 4,11-12).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz