NA GÓRZE OLIWNEJ
Łk 22,39-53
3. Co wydarzyło się po modlitwie Jezusa? Co/kto kryje się
w określeniu „jakaś gromada” (w.47)?
4. Jak reagują uczniowie i Pan Jezus na wydarzenia w
ogrodzie Getsemani?
PIOTR ZAPIERA SIĘ JEZUSA
Łk 22,54-62
1. Jakie były okoliczności zaparcia się Piotra?
2. Co było powodem „gorzkiego płaczu”
PRZED SANHEDRYNEM, PIŁATEM I HERODEM
Łk 22,63-23,25
2. Co Pan Jezus mówi starszyźnie żydowskiej o swojej
tożsamości?
3. Jak zmieniają się zarzuty oskarżających Jezusa, kiedy
przyprowadzają Go przed Piłata[4] (Łk 23,2)? Jak Piłat reaguje na te oskarżenia?
5. Jakie próby uwolnienia Jezusa podejmuje Piłat?
6. Kim był Barabasz? W jakim sensie scena z Barabaszem
ilustruje treść Ewangelii?
KRZYŻ
Łk 23,26-56
2. Co Jezus mówi płaczącym kobietom? Przed czym je
ostrzega? Jakie wydarzenie zapowiada?
5. Jak traktują Jezusa różne grupy świadków ukrzyżowania:
przywódcy religijni, Żołnierze? Złoczyńcy? Patrzący tłum?
7. Jakie nadprzyrodzone zjawiska towarzyszyły ukrzyżowaniu
Jezusa? Wyjaśnij znaczenie ciemności, która ogarnęła ziemię, rozerwanej zasłony
(Hbr 9,11-28), modlitwy Jezusa (Ps 31,5-6), wyznania centuriona.
8. Józef z Arymatei – co o nim wiemy?
9. Jakie znaczenie ma fakt odnotowany przez Jezusa, że
kobiety znały dokładnie miejsce pochówku Jezusa?
[1] Góra
Oliwna jest częścią pasm górskich otaczających Jerozolimę od północy i od
wschodu. Nazwa wzięła się od porastających ją gajów oliwnych. Otoczenie góry
nazywano Getsemani – „tłocznia oliwy” (przetwarzano tam oliwki zebrane na
górze).
Niektórzy komentatorzy wskazują na podobieństwa pomiędzy
wydarzeniami opisanymi w Ewangeliach i w historii Dawida. (1) Dawid opuścił
Jerozolimę (2 Sm 15,16), przekroczył potok Cedron i płakał na Górze Oliwnej (2
Sm 15,23.30). (2) Został zdradzony przez przyjaciela, Achitofela, który później
się powiesił (2 Sm 17,23), będąc jedyną postacią biblijną, poza Judaszem, która
to zrobiła.
[2] Krople
krwi zmieszane z potem znane są medycynie pod nazwą hemaditroza (pocenie się krwią spowodowane silnym
stresem). Słowa Jezusa „odsuń ode mnie ten kielich” nawiązują do faktu, iż
kielich był starotestamentowym symbolem gniewu Bożego (Ps 75,8; Iz 51,22; Jr
25,15-16; Ha 2,16; Lm 4,21). Stary Testament przedstawiał przeznaczenie
człowieka w kategorii „kielicha”, z którego Bóg dał mu pić. Dla tych, którzy
ufają Bogu, był to kielich błogosławieństw (Ps 16,5; 23,5), dla nieprzyjaciół
Boga – kielich Jego gniewu.
[3] Pan
Jezus uczestniczył w kilku procesach: stawał przed żydowskimi oskarżycielami:
arcykapłanem i Sanhedrynem oraz przed przedstawicielami rzymskiej
administracji: Piłatem i Herodem. Żydowski proces był kpiną i odbył się z
pogwałceniem prawa (aresztowanie Jezusa doszło do skutku ze względu na łapówkę;
Jezus został aresztowany bez postawienia mu zarzutu; proces odbył się w nocy; oskarżyciele
wykorzystali siłę fizyczną, aby zastraszyć Jezusa podczas procesu; fałszywi
świadkowie składali sprzeczne zeznania i to w swojej obecności; nakazano Jezusowi
oskarżyć samego siebie; Jezus nie miał możliwości zadawania pytań świadkom; w
żydowskim procesie oskarżono Jezusa o bluźnierstwo i przestępstwo przeciwko
świątyni, ale w procesie państwowym oskarżenie zmieniono na to, że uznawał się
za króla, doprowadzał do rozruchów i wzywał do niepłacenia podatków; Jezus
został zabity w dniu procesu). Jego werdykt był z góry ustalony, nie na
podstawie prawdy lecz na podstawie zazdrości i oportunizmu. W rzymskim procesie
nie dowiedziono Jezusowi żadnej winy. Piłat skazał Jezusa ulegając presji
środowiska przywódców żydowskich.
[4] Piłat
był prokuratorem (prefektem) Judei w latach 26-36. Znany był jako nieustępliwy,
bezlitosny, uparty i niechętny Żydom i ich zwyczajom. Oskarżyciele Jezusa,
chcący Jego śmierci, musieli prosić o pomoc rzymskiego namiestnika. Rzym nie
zezwalał sądom żydowskim na wykonywanie kary śmierci, z wyjątkiem przypadku,
gdy poganin wtargnął na dziedziniec wewnętrzny świątyni, ale ewentualna
egzekucja musiał być i tak zatwierdzona przez Rzym. Rzymianie orzekali we
wszystkich sprawach zagrożonych karą śmierci. Dla tych, którzy nie byli
rzymskimi obywatelami i dla oskarżonych o zdradę karą było ukrzyżowanie.
[5] Herod
Antypas (ok. 22 p.n.e.–po 39 n.e.) był synem Heroda Wielkiego, z nadania Rzymu
panował nad Galileą i Pereą. Uwięził i kazał ściąć Jana Chrzciciela.
[6] Skazańcy
dźwigali poziomą belkę krzyża (tzw. patibulum), która ważyła minimum 35 kg.
[7] Bycie
zaliczonym do złoczyńców jest częścią hańby Jezusa zapowiedzianej przez
Izajasza (Iz 53,12).
[8] Prośba
Jezusa: „Ojcze, przebacz…” ma też szersze znaczenie. Istotą krzyża jest właśnie
przebaczenie.
[9] Istotą
obietnicy jest przebywanie z Jezusem. Raj jest określeniem miejsca gdzie
dominuje piękno i radość, których źródłem jest Bóg (Iz 51,3; 2 Kor 12,4; Ap
2,7).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz