czwartek, 14 lipca 2016

EWANGELIA JANA - SPOTKANIE 10

UZDROWIENIE NIEWIDOMEGO 
Jana 9,1-12 
  1. Jaka myśl/ jakie założenie kryje się w pytaniu uczniów skierowanym do Jezusa? Czy jest to słuszne założenie? 
  2. Czego uczy Biblia o cierpieniu [1]? 
  3. Jak Jezus patrzy na cierpienie i chorobę niewidomego? 
  4. Zapowiedź jakiego wydarzenia kryje się w słowach Jezusa: „Nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać”? 
  5. W jaki sposób dokonuje się uzdrowienie niewidomego od urodzenia? Porównaj uzdrowienie niewidomego z innymi uzdrowieniami dotyczącymi przywrócenia wzroku [2]. 
  6. Jak wiele uzdrowiony wiedział o Jezusie w chwili swego uzdrowienia? Jakie jest jego świadectwo? 
JEZUS, UZDROWIONY I FARYZEUSZE
Jana 9,13-41 
  1. Co było powodem niezadowolenia i złości faryzeuszów? 
  2. Przed jakim dylematem stają faryzeusze (w. 16)? Porównaj w. 16 z J7,40-43. 
  3. Jakie cechy ma niewiara faryzeuszów [3]? 
  4. W jaki sposób uzdrowiony świadczy o Jezusie i jakiego argumentu używa, aby podważyć opinię faryzeuszy? Jakie fragmenty Pisma [4]poświadczają słowa uzdrowionego, że „grzeszników Bóg nie wysłuchuje, lecz tylko, jeśli ktoś jest bogobojny i spełnia Jego wolę”? 
  5. Do czego Jezus wezwał uzdrowionego [5]? 
  6. O jakich dwóch rodzajach ślepoty mówi Jezus? Przyczyną której z nich jest grzech (w. 34 i 41)? Jaki to grzech (J6,36)? 
  7. Jak rozumieć słowa Jezusa: „Przyszedłem na ten świat na sąd…” (w. 39) [6]? 
ZASTOSOWANIE 

Czy zdarza Ci się doświadczać rozmów (przesłuchań) na temat Twojej wiary? Gdyby zażądano od Ciebie przedstawienia powodu przemiany, jaka zaszła w Twoim życiu, co byś powiedział?

Porównaj historię niewidomego od urodzenia z własną historią.

Odwołania:

[1] Z niektórych fragmentów Pisma wynika, że grzech stanowić może źródło cierpienia i choroby: J 5,14; Lb 12, 1Kor 11,27-30; Jk 5,15, nie jest to jednak regułą, o czym świadczy Księga Hioba, a także inne fragmenty Pisma np. Ga 4,13-14. Choroby nie były obce pracownikom Ewangelii i współpracownikom Pawła: Flp 2,25-30; 2Tm 4,20; 1Tm 5,23.
[2] Zob. Łk 18,35-43; Mt 20,29-34; Mk 8,22-26.
[3] Cechy umyślnej niewiary: (1) niewiara ustanawia fałszywe standardy; (2) niewiara domaga się więcej dowodów niż trzeba, (3) osoba, którą cechuje umyślna niewiara, bada fakty w sposób tendencyjny i subiektywny, (4) odrzucenie faktów, (5) skupienie na sobie.
[4] Zob. Hi 27,9; 35,13; Ps 66,18; 109,7; Prz 15,29; Iz 1,15.
[5] Znaczenie wyznania wiary widoczne jest w tekstach: Mt 10,32; Łk 12,8.
[6] Zwiastowanie Ewangelii przynosi dwojaki skutek: zbawienie dla tych, którzy znajdują ratunek w Jezusie i potępienie (sąd) dla tych, którzy Go odrzucają.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz