Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Chrystus wam się na nic nie przyda. I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa. Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski. My zaś z pomocą Ducha, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości. Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość. Biegliście tak wspaniale! Kto przeszkodził wam trwać przy prawdzie? Wpływ ten nie pochodzi od Tego, który was powołuje. Trochę kwasu ma moc zakwasić całe ciasto. Mam co do was przekonanie w Panu, że innego zdania niż ja nie będziecie. A na tym, który sieje między wami zamęt, zaciąży wyrok potępienia, kimkolwiek by on był. Co do mnie zaś, bracia, jeśli nadal głoszę obrzezanie, to dlaczego w dalszym ciągu jestem prześladowany? Przecież wtedy ustałoby zgorszenie krzyża. Bodajby się do końca okaleczyli ci, którzy was podburzają. Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie! Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.
NIEBEZPIECZEŃSTWO LEGALIZMU
Ga 5,2-12
- Dlaczego Paweł tyle uwagi poświęca kwestii obrzezania? Czy Paweł jest przeciwny obrzezaniu? Jakie było znaczenie obrzezania w Izraelu [1]?
- Jakie zobowiązanie spoczywa na ludziach pozostających pod Prawem?
- Jakie niebezpieczeństwo odnosi się do tych, którzy szukają sprawiedliwości w Prawie?
- Jeśli to nie nasze wysiłki i osiągnięcia torują nam drogę do Boga, to co może ją utorować? (w. 5-7) [2]
- Jak określiłbyś istotę życia chrześcijańskiego na podstawie słów Pawła? (w.5-6)
- Jak określiłbyś stosunek Pawła do legalistów (judaizujących chrześcijan), którzy przeszkadzają mu w jego posłudze wśród młodych wierzących w Galacji?
Ga 5,13-25
- W czym przejawia się istota chrześcijańskiej wolności? [3]
- Na czym polega sekret chrześcijańskiego życia (w.14-18)?
- Wymień uczynki ciała, które wylicza Paweł. Jakie zagrożenie niesie w sobie styl życia, którego istotą jest postępowanie według skłonności ciała?
- Wymień owoce Ducha. W czym tkwi sekret wydawania owocu przez chrześcijanina? [4]
- Gdzie szukać wolność od grzesznej (cielesnej) natury? Co przynosi nam wolność od grzechu?
Przeczytaj uważnie i z modlitwą 15 rozdział Ewangelii Jana.
[1] Obrzezanie stanowiło fizyczny symbol oczyszczonego serca (zob. Pwt 30,6; Jr 4,4) i służyło za przypomnienie Bożego przymierza obietnicy zbawienia z Rdz 17,9.10.
[2] Paweł porównuje chrześcijańskie życie do wyścigu (zob. 1Kor 9,24). Czasownik „zatrzymał”, którego używa Paweł oznaczał w grece niszczenie dróg przez wojska, w celu powstrzymania ofensywy wroga, z czasem nabrał znaczenia podstawienia nogi biegnącemu, by ten się przewrócił.
[3] Chrześcijańska wolność nie zezwala na grzeszenie, a raczej jest zachętą do życia motywowanego przez miłość.
[4] Uczynki są produktem jałowego wysiłku. Owoc rośnie, jeśli gałąź związana jest z krzewem (J 15,5). Różnią się tak, jak różni się fabryka od ogrodu. Duch Święty wydaje w nas jeden rodzaj owocu, a jest nim podobieństwo do Chrystusa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz