2 KSIĘGA SAMUELA 9

⁽¹⁾ Pewnego razu Dawid zapytał: „Czy ostał się jeszcze ktoś z rodziny Saula? Chciałbym mu okazać życzliwość ze względu na Jonatana". ⁽²⁾ W rodzinie Saula był pewien sługa, który miał na imię Siba. Wezwano go więc do Dawida. Król go zapytał: „Czy ty jesteś Siba?". On odrzekł: „To ja, twój sługa". ⁽³⁾ Król spytał: „Czy nie ostał się jeszcze ktoś z rodziny Saula? Chciałbym mu okazać życzliwość Bożą". Siba odpowiedział królowi: „Jest jeszcze jeden syn Jonatana, kaleki na obydwie nogi". ⁽⁴⁾ Król zapytał: „Gdzie on się znajduje?". Siba odparł: „Przebywa w domu Makira, syna Amiela, w Lo-Debar". ⁽⁵⁾ Wtedy król Dawid kazał zabrać go z domu Makira, syna Amiela, w Lo-Debar. ⁽⁶⁾ Kiedy Meribbaal, syn Jonatana, wnuk Saula, znalazł się przed Dawidem, oddał mu głęboki pokłon twarzą do ziemi. Dawid spytał: „Czy ty jesteś Meribbaal?". Ten odrzekł: „To ja, twój sługa". ⁽⁷⁾ Dawid mu powie dział: „Nie bój się, bo z całą pewnością okażę ci życzliwość przez wzgląd na Jonatana, twojego ojca. Przywrócę ci też wszystkie posiadłości, które należały do twojego dziadka, Saula, a ty sam będziesz zawsze mógł jadać przy moim stole". ⁽⁸⁾ Meribbaal pokłonił się mu znów i powiedział: „Czym zasłużyłem sobie, im abyś zajmował się mną, jakimś zdechłym psem?". ⁽⁹⁾ Potem Dawid przykazał Sibie, słudze Saula: „Wszystkie posiadłości Saula i jego rodziny oddaję synowi twojego pana. ⁽¹⁰⁾ Ty, twoi synowie i słudzy, będziecie mu obrabiać ziemię. Plony przyniesiesz twojemu panu, aby były na jego utrzymanie. Ale Meribbaal, syn twojego pana, będzie zawsze jadł chleb z mojego stołu". Siba miał piętnastu synów i dwudziestu sług. ⁽¹¹⁾ Rzekł więc Dawidowi: „Twój sługa wypełni wszystko, tak jak król, mój pan, rozkazał". Meribbaal jadał więc przy stole Dawida, jak jeden z królewskich synów". ⁽¹²⁾ Meribbaal miał małego syna imieniem Mika. Wszyscy, którzy zamieszkiwali dom Siby, byli na służbie Meribbaala. ⁽¹³⁾ Meribbaal mieszkał w Jerozolimie, gdyż stale jadał przy królewskim stole. A obie nogi miał niesprawne.

1.  Kim byli: Dawid, Jonatan i Meribbaal?
2. Jakie analogie do chrześcijańskiego życia możemy dostrzec w historii o Meribbaalu?
3. W jaki sposób ten fragment łączy się z przesłaniem i nauczaniem Pawła apostoła zawartym w Liście do Galacjan?

LIST DO GALACJAN - SPOTKANIE 11

List do Galacjan 5,26-6,18

ZACHĘTA I WŁAŚCIWY KIERUNEK DLA ŻYCIA
Ga 5,26-6,10 

1. Jakich trzech niewłaściwych postaw [1], wskazanych w Ga 5,26 mamy unikać? 
2. O jakiego rodzaju przewinieniu [2] pisze Paweł w. 1 i jak należy na nie reagować? 
3. Jakie zalecenie[3] wobec nas samych formułuje Paweł w wersetach 1 i 4? 
4. Jakie zalecenie przekazuje Paweł w odniesieniu do relacji z innymi[4]? (w.2) 
5. Jak należy rozumieć Pawłowe zalecenie, aby „czynić dobrze[5]”? 
6. Jakiego rodzaju wezwanie stanowią dla ciebie wersety 7-8, mówiące o sianiu i zbieraniu? Patrząc na swoje dotychczasowe życie, oceń, co przyniosło ci najwięcej satysfakcji. Dlaczego? 

ZAKOŃCZENIE
Ga 6,11-18

1. Jakie oskarżenie wysuwa Paweł wobec judaizujących chrześcijan? 
2. Co jest największą wartością chrześcijanina w świetle słów Pawła? 

ZASTOSOWANIE 
Przeczytaj raz jeszcze w całości List Pawła do Galacjan. Zanotuj sobie dwie lub trzy myśli z tego listu, które wywarły na tobie największe wrażenie.  

[1]
Zarozumiałość (nie bądźmy chciwi próżnej chwały) – fałszywe puste przekonanie dotyczące samych siebie
Prowokacja (jedni drugich drażniąc)
Zazdrość (jedni drugim zazdroszcząc)

[2]
„Zostać przyłapanym na jakimś upadku/ przewinieniu” określa raczej człowieka, który zgrzeszył (popełnił grzech) niż tego, który trwa w grzechu (dla którego grzech jest stylem życia).  

[3]
Czuwaj nad sobą (uważaj). „Czuwać” znaczy nie tyle rzucać okiem od czasu do czasu, lecz wpatrywać się uważnie. Oryginalne greckie słowo skopeō wskazuje na ciągłość i uważność takiego działania. „Niech każdy bada swój postępek” – użyty w grece czasownik „badać” (dokimazō) jest tym samym, którego używa się w odniesieniu do badania metali w celu ustalenia ich próby. Przedmiotem samooceny chrześcijanina nie mają być wewnętrzne przekonania czy stanowiska ideologiczne, lecz konkretne czyny.

[4]
„Jedni drugich brzemiona noście”. Brzemię oznacza o wielki i przytłaczający ciężar, którego pojedyncza osoba samodzielnie nie udźwignie.  

[5]
John Wesley mówił: „Czyń wszelkie możliwe dobro, wszystkimi dostępnymi ci środkami, we wszystkich możliwych miejscach, w każdym możliwym czasie, wszystkim ludziom, którym możesz, tak długo jak możesz”.

LIST DO GALACJAN - SPOTKANIE 10

List do Galacjan 5,2-25 
Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Chrystus wam się na nic nie przyda. I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa. Zerwaliście więzy z Chrystusem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski. My zaś z pomocą Ducha, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości. Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość. Biegliście tak wspaniale! Kto przeszkodził wam trwać przy prawdzie? Wpływ ten nie pochodzi od Tego, który was powołuje. Trochę kwasu ma moc zakwasić całe ciasto. Mam co do was przekonanie w Panu, że innego zdania niż ja nie będziecie. A na tym, który sieje między wami zamęt, zaciąży wyrok potępienia, kimkolwiek by on był. Co do mnie zaś, bracia, jeśli nadal głoszę obrzezanie, to dlaczego w dalszym ciągu jestem prześladowany? Przecież wtedy ustałoby zgorszenie krzyża. Bodajby się do końca okaleczyli ci, którzy was podburzają. Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie! Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.  

NIEBEZPIECZEŃSTWO LEGALIZMU 
Ga 5,2-12 

1. Dlaczego Paweł tyle uwagi poświęca kwestii obrzezania? Czy Paweł jest przeciwny obrzezaniu? Jakie było znaczenie obrzezania w Izraelu [1]? 
2. Jakie zobowiązanie spoczywa na ludziach pozostających pod Prawem? 
3. Jakie niebezpieczeństwo odnosi się do tych, którzy szukają sprawiedliwości w Prawie? 
4. Jeśli to nie nasze wysiłki i osiągnięcia torują nam drogę do Boga, to co może ją utorować? (w. 5-7)  [2]
5. Jak określiłbyś istotę życia chrześcijańskiego na podstawie słów Pawła? (w.5-6) 
6. Jak określiłbyś stosunek Pawła do legalistów (judaizujących chrześcijan), którzy przeszkadzają mu w jego posłudze wśród młodych wierzących w Galacji? 

WOLNOŚĆ W DUCHU 
Ga 5,13-25 

1. W czym przejawia się istota chrześcijańskiej wolności? [3]
2. Na czym polega sekret chrześcijańskiego życia (w.14-18)? 
3. Wymień uczynki ciała, które wylicza Paweł. Jakie zagrożenie niesie w sobie styl życia, którego istotą jest postępowanie według skłonności ciała? 
4. Wymień owoce Ducha. W czym tkwi sekret wydawania owocu przez chrześcijanina? [4]
5. Gdzie szukać wolność od grzesznej (cielesnej) natury? Co przynosi nam wolność od grzechu? 

ZASTOSOWANIE 
Przeczytaj uważnie i z modlitwą 15 rozdział Ewangelii Jana.

[1] Obrzezanie stanowiło fizyczny symbol oczyszczonego serca (zob. Pwt 30,6; Jr 4,4) i służyło za przypomnienie Bożego przymierza obietnicy zbawienia z Rdz 17,9.10.

[2] Paweł porównuje chrześcijańskie życie do wyścigu (zob. 1Kor 9,24). Czasownik „zatrzymał”, którego używa Paweł oznaczał w grece niszczenie dróg przez wojska, w celu powstrzymania ofensywy wroga, z czasem nabrał znaczenia podstawienia nogi biegnącemu, by ten się przewrócił.

[3] Chrześcijańska wolność nie zezwala na grzeszenie, a raczej jest zachętą do życia motywowanego przez miłość.

[4] Uczynki są produktem jałowego wysiłku. Owoc rośnie, jeśli gałąź związana jest z krzewem (J 15,5). Różnią się tak, jak różni się fabryka od ogrodu. Duch Święty wydaje w nas jeden rodzaj owocu, a jest nim podobieństwo do Chrystusa.

LIST DO GALACJAN - SPOTKANIE 9

List do Galacjan 4,21-5,1
Powiedzcie mi, wy, którzy chcecie być pod panowaniem Prawa! Czy nie słyszycie, co mówi Prawo? Napisano przecież, że Abraham miał dwóch synów: jeden był zrodzony z niewolnicy, a drugi z wolnej. Syn z niewolnicy był zrodzony zwyczajnie, według praw ciała, a syn z wolnej - dzięki obietnicy. Ma to znaczenie przenośne. Kobiety te bowiem oznaczają dwa przymierza: jedno zawarte na górze Synaj - rodzące niewolę - wyobraża je Hagar. Symbolizuje ona górę Synaj, która znajduje się w Arabii. Obecnie zaś Hagar wyobraża Jeruzalem, ponieważ jest ono w niewoli ze swoimi dziećmi. Jeruzalem zaś górne cieszy się wolnością. Ono to właśnie jest naszą matką. Napisano bowiem: "Ciesz się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości ty, która nie doznałaś bólów rodzenia, gdyż więcej dzieci mieć będzie kobieta opuszczona, niż ta, która jest zamężna". Właśnie wy, bracia, jesteście - jak Izaak - dziećmi obietnicy. Lecz jak niegdyś syn zrodzony zwyczajnie, według praw ciała, prześladował syna zrodzonego według praw ducha, tak jest i teraz. Ale co mówi Pismo? "Wypędź niewolnicę i jej syna, gdyż syn niewolnicy nigdy nie będzie spadkobiercą razem z synem" wolnej. Dlatego, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, lecz wolnej. 
Chrystus wyprowadził nas z niewoli na wolność. Trwajcie więc w niej i nie pozwólcie ponownie nałożyć sobie jarzma niewoli. 

Matthias Stomer (ok. 1600-1649), Saraj przyprowadza Hagar do Abrama

ALEGORIA HAGAR I SARY 
Ga 4,21-5,1 

1. Przypomnij sobie historię Sary i Hagar (Rdz 16,17, 21) 
2. W jakim sensie Hagar symbolizuje przymierze Prawa, dane Żydom za pośrednictwem Mojżesza na Górze Synaj (w. 24)? 
3. W jaki sposób Paweł pokazuje za pomocą tej historii, że w istocie Żydzi znajdują się obecnie w niewoli, razem w Hagar (w.25)? 
4. Co mówi przenośnie werset 27 o dzieciach Sary? W jakim sensie duchowy i ilościowy wzrost wśród pogan wypełnił ten fragment z Księgi Izajasza? 
5. W jakim sensie werset 30. jest surowym ostrzeżeniem dla judaizujących chrześcijan? 

ZASTOSOWANIE 
Czy czujesz się bardziej jak Hagar (niewolnik zasad), czy też jak Sara (wolny i umiłowany przez Boga chrześcijanin, któremu odpuszczono grzechy)?